VITA BLOG "VRAAGTEKENS" DOOR ANNEKE VD PLOEG
Ineens is het er weer, het verbaast me soms zó. Dat ineens de sfeer kan omslaan in een sfeer die je echt veel liever niet hebt … Zaterdagavond rond 19 uur. We zitten op de bank en kijken het Jeugdjournaal. We hebben net lekker gebarbecued en ik vertel Job dat hij zo gaat douchen. Na een dagje zorgboerderij is dat de regel en sowieso op zaterdag wordt er gedoucht. Niets geks aan.
Maar zijn gezicht betrekt en er komt een grommend ‘ik ga vandaag niet douchen’ over zijn lippen. Hij kijkt me boos aan en ik zie dat zijn ogen zich vullen met tranen. Complete radeloosheid lees ik in zijn ogen. Ik ken het maar weet niet gelijk hoe ik hem kan helpen. Het douchen is niet het daadwerkelijke probleem, maar de bekende druppel. Ik ondertitel dat en in een razend tempo probeer ik in mijn hoofd te bedenken wat dit keer het achterliggende probleem is.
Er zijn wat dingen ‘anders’. Nogal wat als ik het zo bedenk. Hij is vandaag bij de zorgboerderij geweest en dat is normaal nooit zo op zaterdag. Maar het voetbalseizoen is afgelopen en de zaterdagen lijken eindeloos voor hem. Dus als er plek is, mag hij extra naar de zorgboerderij. Dat maakt deze zaterdag ‘anders’. Hij heeft een flinke blaar van het poep scheppen. Daar zit een blaarpleister op, maar er is dus iets aan zijn lijf dat ‘anders’ voelt. Mijn moeder en zus zijn bij ons dit weekend. Dat is ‘anders’. Ik ben een beetje verdrietig deze week omdat één van onze dominees op erg jonge leeftijd plotseling is overleden. Dus ik ben ook ‘anders’. En hij heeft nog maar 1,5 week school en daarna is het vakantie en dus ruim 7 weken ‘anders’.
Ik ondertitel al deze dingen voor hem en zeg dat ik het begrijp. Dat helpt hem om in ieder geval te gaan douchen. ‘Want douchen maakt jou rustig’ zeg ik hem. Na het douchen is het rond kwart voor 9 bedtijd. En dan beginnen we opnieuw. ‘Ik ga nog niet slapen, ik kan nog helemaal niet slapen.’ Na wat praten als brugman (en dat kúnnen we goed!) gaat hij toch naar bed. Niet lang erna komt hij naar beneden. Ogen vol met tranen en een wanhopige blik. Ik realiseer me dat we moeten tekenen, hem helpen om de chaos in zijn hoofd een beetje te ordenen.
Ik teken, zoals gewoonlijk, zijn hoofd en ernaast een thermometer van 0 naar 10. Ik vraag hem aan zijn denkhoofd te vragen wat er allemaal in zijn hoofd zit. Als eerste zijn zere hand. Ik schrijf deze op met een streepje naar zijn hoofd. 6 druk wordt hij daarvan en het zit linksboven in zijn hoofd. Dus ik zet een stipje bij de 6 op de thermometer en een stipje linksboven in zijn hoofd. Vervolgens veel huiswerk. Hij moet morgen veel huiswerk maken en maakt zich zorgen dat het allemaal niet gaat lukken. Daar is hij 7 druk van en het zit rechtsboven in zijn hoofd.
Tenslotte geeft Job aan dat hij zich zorgen maakt over de laatste 1,5 week school. Voor het eerst op het voortgezet onderwijs, boeken inleveren, eindfeest. Er zijn vraagtekens. Veel vraagtekens. Alles bij elkaar 7,5 druk en er moet een stipje midden in zijn hoofd. Opgeteld is hij dus 20,5 druk. Dat is geen record, maar verklaart wel waarom hij zich voelt zoals hij zich voelt.
We bespreken alle dingen. Een zere hand is lastig en voelt vervelend, maar is geen ramp. En op basis van ervaringen uit het verleden weet hij dat dit weer overgaat. Veel huiswerk is lastig, maar wel al ingepland. We spreken af een tijdsplanning te maken als we aan het huiswerk beginnen. En dan de laatste 1,5 week. Ik zeg dat duidelijkheid hier de oplossing is en die kan de mentor hem alleen geven. Dus we spreken af dat hij de mentor om duidelijkheid gaat vragen. En ook wel gelijk morgen. Dit is een brug te ver helaas. Uiteindelijke deal wordt dat ik de mentor per mail voorbereid, maar dat Job de uiteindelijke vraag stelt.
Hierna plaatst Job de 3 dingen die we besproken hebben in een wc-tje of een huisje. Job heeft een compleet toiletsysteem inclusief riolering en open zee in zijn hoofd. Reuze handig om alles wat je druk maakt in te stoppen zodat het weg kan. En dan, na ruim een uur, kan Job lekker gaan slapen. Het is hem weer gelukt en ik ben apetrots op hem!