IT bedrijf met maatschappelijke impact

Graag stel ik mijzelf even voor. Ik ben Jikke Hoogveld, moeder van drie volwassen kinderen,

waarvan een met autisme. Dat maakt dat ik van dichtbij weet hoe belangrijk het is dat er

werkplekken zijn waar mensen gezien worden om wie ze zijn, en waar rekening wordt gehouden

met hun behoeften.

Bij Carapax IT mag ik als HR talent coördinator bijdragen aan een missie die me raakt: mensen

die anders misschien aan de kant zouden blijven staan, de kans geven om hun talenten te

ontdekken en te laten groeien. Het voelt bijzonder om op die manier het verschil te mogen

maken, een werkomgeving te creëren waarin je niet alleen kan werken, maar ook echt tot bloei

kan komen.

Carapax IT is een sociale onderneming met een dubbele missie: het ontwikkelen van

hoogwaardige software en het bieden van passend, betaald werk aan mensen met autisme, of

hun talent nu voortkomt uit een opleiding, uit ervaring, of juist uit een combinatie van beide. Wij

geloven dat technologie en inclusie hand in hand gaan.

Onze opdrachtgevers ontvangen IT-oplossingen van hoge kwaliteit en leveren tegelijkertijd

maatschappelijke impact. Met ons PSO 30+ certificaat (Trede 3) laten we zien dat we ruim boven

de norm bijdragen aan een socialere arbeidsmarkt: meer dan 80% van onze medewerkers heeft

een vorm van autisme.

Van kleinschalig initiatief tot volwaardig IT-bedrijf

Wat in 2015 begon als een kleinschalig initiatief, is uitgegroeid tot een volwaardig IT-bedrijf met

inmiddels bijna 50 medewerkers. Vanuit onze kantoren in Gouda en Eindhoven werken wij

dagelijks aan innovatieve softwareprojecten voor diverse opdrachtgevers.

Onze IT-talenten, die zich bevinden binnen het autismespectrum, krijgen de kans hun expertise

volledig tot bloei te laten komen. Met de juiste begeleiding en een werkomgeving die aansluit bij

hun behoeften, leveren zij software van het hoogste niveau.

Wat betekent dit voor toekomstige IT-medewerkers met autisme?

Bij Carapax IT bieden we meer dan alleen een baan: - Een passende werkplek waarin jouw

kwaliteiten centraal staan.

- Begeleiding en structuur die bijdragen aan werkplezier en duurzame inzetbaarheid.

- Mogelijkheid om je talenten te ontwikkelen en door te groeien binnen uitdagende IT projecten.

- Een omgeving van gelijkgestemden, waar begrip en samenwerking de norm zijn. Zo bouwen we

samen aan software waar onze klanten op kunnen vertrouwen, en creëren we tegelijkertijd een

plek waar jij je talent kunt inzetten en ontwikkelen.

Doe mee en maak impact Ben jij of ken jij iemand met een IT-achtergrond die op zoek is naar een

betekenisvolle werkplek waar talent echt de ruimte krijgt? Kijk dan naar onze actuele vacatures

via https://www.carapaxit.nl/

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Ik ben een duizendpoot met heel veel positieve levensenergie.

Mijn naam is Manon Wennink, sinds 5 jaar ben ik voorzitter van Stichting Mama Vita. Via mijn werk als iQ coach, ambulant jeugd en gezinsprofessional in gezinnen met complexe zorgvragen, kwam ik in aanraking met Mama Vita. Zelf ben ik moeder van 4 kinderen en zijn er een aantal labels in ons gezin waaronder Autisme en ADHD. Toen onze kinderen jong waren heb ik mij regelmatig zo vreselijk onmachtig gevoeld over het opvoeden en lastige situaties in zorg en onderwijsland, dat ik het nu heel fijn vind om er voor andere moeders te zijn die soms geen licht meer zien aan het einde van de tunnel.

Wat is een IQ-coach? En wat kan je betekenen voor jongeren en volwassenen met autisme?

Een iQ Coach is een PILLAR opgeleide zorgprofessional met een specialisatie Autisme, ADHD, Trauma en gedrag. Daarnaast brengt iedere iQ Coach zijn eigen levenservaring en expertise mee. Mijn expertise is jeugd, onderwijsproblematiek en verslaving. Een iQ Coach staat naast de client/hulpvrager, we sluiten aan door heel goed te luisteren en samen met de client te kijken wat er mogelijk is. We werken levensbreed op alle levensgebieden en door verschillende levensfasen heen. De zin van het leven staat centraal in onze coaching en persoonlijke ontwikkeling is voor iedereen mogelijk. Wij begrijpen dat het belangrijk is om authentiek jezelf te mogen zijn, ik ben nieuwsgierig wat dat voor jou is en daarbij sluit ik aan.

Welke ervaringen heb je opgedaan naast de coaching opleiding op het gebied van autisme of zelfzorg?

Dat is een heel lijstje geworden inmiddels omdat ik mij graag blijf ontwikkelen.

·         De Kunst van Kindercoaching

·         Pedagogisch Didactisch Diploma bij Windesheim

·         Counselklas 4 leergangen

·         Bewust Zijn Coaching bij gezond & geluk

·         post HBO PILLAR Methodiek bij iQ Coaches Nederland

·         Jeugd en gezinsprofessional

·         Autisme vriendelijk coach bij Auticomm

·         Coach Master bij Auticomm

·         MatriX Methode bij Ingrid Stoop

·         Webinar reeks Martine Delfos

·         Trauma trainingen bij Marjon Kuipers en Ingrid de Jong

·         Individuele opvoed opstellingen bij Marianne Langemeijer en Jose Koster

·         OERsterk coach opleiding bij Drs. Richard de Leth

De meeste ervaring heb ik opgedaan tijdens mijn werk. Ik leer het meest van de jongeren waar ik mee werk.

Hoe belangrijk is voeding en een gezonde leefstijl voor onze moeders met een zware mantelzorgtaak?

Aan den lijve heb ik ondervonden hoe belangrijk het is om als moeder goed voor je eigen gezondheid te zorgen. Onze kinderen hebben ons nodig en de manier waarop je er het beste voor je kind kunt zijn is als je in je eigen kracht staat, ontspannen bent, energie hebt om flexibel mee te bewegen met de uitdagingen die het leven ons biedt. Denk daarbij aan voldoende slapen, eigen tijd hebben voor je persoonlijke ontwikkeling, buitenlucht, familie of vrienden waar je ongegeneerd kunt ventileren, eerlijk en natuurlijk eten en voldoende bewegen. Het klinkt misschien heel saai of streng maar de gezonde leefstijl die ik inmiddels leef, levert mij zoveel energie op dat ik niets anders meer zou willen. In een notendop; een zware zorgtaak zorgt voor verhoogde stress en dus een verhoogd cortisol niveau, dit wil je met voeding of ongezonde keuzes niet verder de lucht in jagen maar juist in balans brengen. Over dit onderwerp kan ik echt dagen vertellen, daarom ben ik heel blij dat wij het komende jaar ook bij Mama Vita extra aandacht aan dit onderwerp gaan besteden voor de moeders die hier mee over willen weten. Ik gun iedere mede-moeder de vrijheid die ik nu ervaar.

Kan je iets meer vertellen over jouw rol als voorzitter bij Mama Vita?

Dit is voor mij een zeer dankbare taak om te mogen vervullen. Al het verdriet dat ik zelf heb gekend door autisme en de bijkomende zware zorgtaak heb ik hiermee kunnen omzetten naar iets positiefs. Mijn leed is niet voor niets geweest en dat verzacht veel. Als voorzitter mag ik, naast de zakelijke taken, meedenken, overzicht houden, verbinden en werk ik met het bestuur en de regio-moeders nauw samen om vanuit een positieve insteek moeders te ondersteunen. Het is voor mij een roeping om het belang van Mama Vita duidelijk voor het voetlicht te krijgen. En ja soms voelt dit als strijden en dan weet ik dat ik niet op de juiste weg ben, dan bel ik met Saskia Buma, de oprichtster van onze mooie Stichting en dan spreken we over het ontstaan, het belang voor onze moeders en zeker voor onze kinderen waar de moeders zo belangrijk voor zijn, waar we het allemaal voor doen, dan heb ik weer nieuwe energie en kan met positieve energie bouwen aan de toekomst.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Autisme heeft mij rust gebracht. Hoe dan zul je je afvragen! Ik leg het uit.

Het heeft mij in de eerste plaats heel veel zelfinzicht gebracht. Het begon met; ik heb een kind met autisme/McDD. Dit vervolgde in jarenlang kennis en ervaring opdoen en alles weten over o.a. autisme. Tot; het maakt geen donder uit wat je weet, je hebt een kind. Wanhoop, rollercoaster, bewustwording, RUST.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

De bureaucratie die komt kijken bij het krijgen van de juiste ondersteuning. Het enorm grote gat tussen de menselijke en de zakelijke kant van hulp krijgen. Dit is zo intens machteloos dat je gaat denken dat autisme een probleem is.

De maatschappij laat ons soms geloven dat autisme een probleem is. Zelf zie ik dat niet zo. Het ontwikkel-pad van mensen met autisme verloopt anders dan gemiddeld en de maatschappij is gericht op het gemiddelde. Als we kijken naar de mens en naar wat er wel kan dan is het helemaal niet lastig.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Het blijst ben ik als ik in al mijn veelheid mag stralen en mag delen. Als ik mag doen waar ik energie van krijg. Dat is echt heel veel waar ik energie van krijg, mijn kleinkinderen zien spelen, mijn kinderen hun eigen keuzes zien maken, een kop koffie drinken naast de vijver, uren wandelen met mijn man en schaamteloos lachen om onze eigen lessen in het leven, bouwen aan onze bedrijven, iets waardevols bijdragen in de wereld, belangeloos delen, kennis overdragen door trainingen te geven, collega hulpverleners ondersteunen, een jongere/client horen uitspreken dat hij zonder mij verder kan omdat hij voldoende geleerd heeft, een moeder die zich gehoord en gesteund voelt, nieuwe dingen leren, met mijn sportmaatjes trainen drie keer per week om 6 uur in de ochtend, een koude douche, een wollen trui en zo kan ik wel even doorgaan.

 Ik ben enorm dankbaar voor alle mensen die ik heb mogen leren kennen in mijn leven dankzij autisme, dat maakt mij een gelukkig mens!

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een ondersteuningsbehoefte?

Zet jezelf op 1! Wees het beste voorbeeld dat je kunt zijn voor je kind. Een kind doet wat jij doet niet wat je zegt. Laat je niet gek maken door instanties, scholen, gemeentes, doelen en evaluaties, dit is maar een klein onderdeel in het leven van je kind. Ga het andere grote deel van zijn/haar leven zien en leef zoals het bij jullie past. En ben je toch machteloos geworden en het overzicht kwijt? Neem contact op met een mede-moeder, bezoek Mama Vita bijeenkomsten, laad op bij gelijkgestemden.

Samen maken we de wereld mooier!

Wat verandert er als je kind 18 wordt?

De 18e verjaardag is een belangrijke mijlpaal, niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Vanaf dat moment verandert veel: je kind wordt als volwassene gezien en krijgt meer eigen verantwoordelijkheid, terwijl jij als ouder soms minder directe regie hebt. Ondersteuning vanuit de jeugdzorg stopt vaak en er moeten nieuwe aanvragen gedaan worden voor volwassenenzorg. Ook financiële zaken, wonen, school of werk en sociale relaties krijgen een andere invulling. Deze overgang kan spannend en soms verwarrend zijn, maar met goede voorbereiding en duidelijke afspraken kunnen jij en je kind de stap naar volwassenheid beter maken.

Algemeen

• Kiesrecht: je kind mag stemmen.

• Zelfstandig beslissen: mag abonnementen en leningen afsluiten, gokken en via Afterpay/Klarna betalen.

• Alcohol/tabak/cannabis: mag kopen en gebruiken.

• Rijbewijs: rijlessen vanaf 16,5 jaar; examen vanaf 17 jaar. Tot 18 jaar alleen rijden met begeleider.

Zorg

• Jeugdwet stopt → overgang naar WMO. WMO aanvragen doe je bij de eigen gemeenten.

• Zorgverzekering verplicht: vanaf 18 jaar premie en eigen risico betalen (2025: €385). Mogelijk recht op zorgtoeslag.
  Zorgverzekering en zorgtoeslag aanvragen

• Privacy (AVG): ouders mogen niet meer zonder toestemming contact opnemen met huisarts, school, bank, DUO, gemeente, etc.

• Zelfstandig beslissen over hulp: kan hulp aanvragen of weigeren.

• OTS (ondertoezichtstelling) stopt bij 18 jaar.

Onderwijs

• Tegemoetkoming schoolkosten: mogelijk tussen 18-30 jaar bij bepaalde opleidingen. Geen lening, maar gift.
  Tegemoetkoming schoolkosten

• Studiefinanciering: beschikbaar voor mbo, hbo, universiteit. Bestaat uit basisbeurs (mbo), aanvullende beurs, studentenreisproduct, lening en collegegeldkrediet. Extra toeslag mogelijk als je zorgt voor een kind.
  Studiefinanciering

• Studietoeslag medische beperking: voor studenten die niet kunnen bijverdienen.
  Studietoeslag medische beperking
  

• Kwijtschelding studieschuld: mogelijk op medische gronden, incl. psychische aandoeningen.
  Kwijtschelding studieschuld

• Ouders: geen inzage meer in Magister of andere schooladministratie.

Financiën

• Ouders onderhoudsplichtig tot 21 jaar.

• Kinderbijslag stopt op 18 jaar.

• Alimentatie: stopt in principe bij 18 jaar.

• Zelf verantwoordelijk voor geldzaken.
  

• Uitkeringen:

• Bijstandsuitkering vanaf 18 jaar mogelijk bij onvoldoende inkomen/vermogen. U kunt algemene bijstand aanvragen bij uw gemeente of via Werk.nl

• Nugger is iemand die niet uitkeringsgerechtigd is omdat deze een te hoog eigen vermogen heeft. Voor bijstand geldt een vermogensgrens. Als je vermogen boven deze grens uitkomt, kom je mogelijk niet in aanmerking voor bijstand. De exacte grens hangt af van je leefsituatie en andere factoren.

• Wajong mogelijk bij ziekte of handicap vóór 18 jaar of tijdens studie, mits niet (volledig) kunnen werken.Wajong aanvragen

• Inkomen kind kan gevolgen hebben voor huurtoeslag of bijstandsuitkering ouders (kostendelersnorm en inkomensvrijstelling). Kostendelersnorm
  

• Banenafspraak/Doelgroepenregister: registratie mogelijk via UWV.
  Banenafspraak heeft als doel mensen met een beperking aan het werk te helpen,
  en het doelgroepenregister is een middel om dit te faciliteren.
  In het doelgroepregister staan alle personen die onder de banenafspraak vallen.
  Hoe kom je in dit doelgroepregister?
  -Inschrijven op de website van UWV (Indicatie banenafspraak)
  -Wanneer je speciaal onderwijs hebt gevolgd.
  -Wanneer je door arbeidsbeperking moeilijk een baan kan vinden.
  -Wanneer je een Wajong of bijstandsuitkering hebt
  Indicatie banenafspraak

Wonen

• Inschrijven sociale huurwoningen mogelijk vanaf 18 jaar (lange wachttijden).
  Aanmelden bij de lokale woningcorporatie of een regionaal woningverdeelsysteem

• Begeleid wonen: zelfstandig wonen met ambulante begeleiding. aan via het zorgloket van je gemeente

• Beschermd wonen: 24/7 ondersteuning aanwezig. aan via het zorgloket van je gemeente

• Instellingszorg (WLZ): alleen met indicatie van CIZ. WLZ aanvragen

Beschermingsmaatregelen (indien nodig)

• Mentorschap: beslissingen over zorg en begeleiding.

• Bewindvoering: beheer van financiën.

• Curatele: volledige handelingsonbekwaamheid (geld en persoonlijke zaken).
  Aanvragen

 Kortom: bij 18 jaar krijgt je kind veel rechten en plichten op gebied van stemmen, zorg, onderwijs, financiën en wonen. Ouders verliezen veel zeggenschap en inzage, maar blijven nog financieel verantwoordelijk tot 21 jaar.

Met hartelijke groet,

Petra Dekker
Regiocoördinator Mama Vita

10 vragen interview coördinator Petra Dekker
Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Ik ben Petra Dekker, moeder van inmiddels volwassen kinderen met autisme. Ik heb in de ouderenzorg gewerkt en toen ik 2025 ziek werd heb ik ongeveer 6 jaar gewerkt als ambulant begeleider, voor kinderen, jongeren, en volwassenen met autisme. Nu ben ik inmiddels een aantal jaar afgekeurd en werk ik met veel plezier op vrijwillige basis als regiomoeder en regiocoördinator bij Mama Vita.

Waarom ben jij regiomoeder geworden?

Ik ben in 2012 regiomoeder geworden in de regio Haarlem en Velsen. Ik was toendertijd moeder van kinderen met autisme die niet naar school gingen. De zogezegde thuiszitters. Ik voelde me daarin alleen en eenzaam en was op zoek naar verbinding met andere ouders. Via de socialmedia ontmoette ik Saskia Buma (de oprichtster van Mama Vita) en na een leuk gesprek met haar over Mama Vita besloot ik dat ik ook regiomoeder wilde worden. Ik vond het fijn om andere moeders van kinderen met autisme te ontmoeten en ook om moeders met elkaar te verbinden. 

Wat beteken jij voor mensen met ASS en de MV moeders in jouw eigen regio?
Samen met mijn vriendin/regio moedermaatje Sylvia organiseren we elke maand waardevolle bijeenkomsten voor onze moeders. We proberen altijd een ontspannen, veilige en gezellige sfeer te creëren waarin we ervaring en kennis delen over autisme, iets creatiefs of iets aan ontspanning gaan doen. Het onderwerp 'Zelfzorg' staat bij ons hoog in het vaandel omdat zelfzorg een van de eerste dingen is die moeders wegcijferen weten we uit ervaring. Elk jaar proberen we iets bijzonders met de moeders te gaan doen. Hier openen we vaak een crowdfunding voor. Een weekendje in een huisje, een dag paardencoaching en een kerstbingo met speciale prijzen zoals een sauna entree, massages, paardencoaching voor vier moeders, bon van de bowlingbaan is daar het resultaat van. 

Welke ervaringen en/of opleidingen heb je opgedaan op het gebied van autisme
of zelfzorg?

Ik heb aardig wat opleidingen, cursussen en workshops gevolgd. Daarnaast krijgen we vanuit Mama Vita al jaren bijscholing over autisme. Een kleine greep uit mijn diploma's zijn onder andere coaching bij autisme en adhd. Psychologie 1 en 2, gezinstherapie, jongerencoach en NLP practitioner. Mijn grootste leermeesters zijn onze eigen kinderen. Van hen heb ik het meeste mogen leren over autisme. Daarnaast heb ik minder fijne en hele fijne hulpverleners in huis gehad. Ook van hen heb ik veel mogen leren. Het stuk zelfzorg is pas de afgelopen jaren aan bod gekomen. Dat was naar aanleiding van het feit dat ik zo'n 1 jaar geleden ziek werd. Er werd een auto-immuunziekte geconstateerd. Ik heb drie keer een fikse opvlamming gehad en ik was zoekende hoe ik hier het beste mee om kon gaan. Ik ontdekte dat de 20 jaar stress, het constant 'aan staan' de veroorzaker was van mijn ziektebeeld. Sindsdien heb ik mijn aandacht gevestigd op zelfzorg. Sylvia en ik proberen de moeders op onze bijeenkomsten ook in te laten zien dat zelfzorg echt belangrijk is voor de gezondheid.

Sinds vorig jaar zet jij je ook in als coördinator voor MV landelijk. Welke
vrijwilligerswerkzaamheden doe jij vooral en welke voldoening haal je hier uit?

Ik organiseer samen met Sylvia de bijeenkomsten in regio Velsen en daarnaast ondersteun ik Claudette (onze manager) met haar taken. Ik onderhoud contact met de regiomoeders en beheer de social media. Daarnaast neem ik deel aan het bestuur en ben ik een vraagbaak voor moeders die een luisterend oor nodig hebben. Ik deel graag mijn kennis met iedereen die het kan gebruiken. Eigenlijk haal ik overal wel mijn voldoening uit. Zowel met de contacten met de moeders uit de regio als de regiomoeders door het hele land.  

Welke uitdagingen zie jij bij onze moeders als het gaat om zorg en onderwijs?

Het onderwijs en zorgsysteem kent alleen maar uitdagingen. We zien veel moeders waarvan de kinderen vastlopen in het onderwijs. Overprikkeling en onderprikkeling wordt niet altijd goed gezien en zo is de kennis over de autistische burn-out ook nog niet overal aanwezig. Het vinden van passende zorg is niet makkelijk en de wachtlijsten zijn slopend. Hierin is het stuk zelfzorg voor ouders en met name moeders een onderdeel wat snel wegvalt. Mantelzorger ben je 24/7 en er zijn maar weinig mensen die deze zorg (tijdelijk of deels) over kunnen nemen.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Het leukste zou ik zo niet kunnen zeggen. Het mooiste wat ik van autisme heb mogen leren is elke kleine overwinning die gemaakt wordt te waarderen. Ik heb leren luisteren naar hetgeen juist niet verteld werd en leren kleuren buiten de lijntjes. Mijn vermogen om oplossingsgericht te denken en telkens weer alles in het positieve te kunnen zien. Ik heb geleerd meerdere keren te vallen en weer op te staan. Ik heb geleerd wie mijn echte vrienden waren en heb kennis mogen maken met heel veel sterke, dappere ouders van thuiszitters en moeders van kinderen met autisme. Ook heeft de hulpverlening mij mooie vriendschappen bezorgd. Een aantal PGB begeleiders en een consulente van het samenwerkingsverband behoren nog steeds tot mijn vrienden. Ik ben een dankbare moeder.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Omdat onze kinderen vastliepen in het onderwijs was samenwerking met bepaalde organisaties niet makkelijk. Wat ik nu nog lastig vind, zijn de verhalen van moeders die nog steeds tegen dezelfde problemen aan lopen. Wat betekent dat er in de afgelopen twintig jaar niet zo veel veranderd is. 

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Ik word van veel dingen blij.  Ik kan heerlijk genieten van muziek en dansen. Ook van het ontmoeten en lekker kletsen met mijn vriendinnen. Daarnaast word ik blij van mijn vrijwilligerswerk bij Mama Vita. En op vakantie gaan, samen met mijn man en hond, daar kan ik nu ook erg van genieten. Ik wordt ook 'happy in love' als ik mijn kleinzoon hoor en zie. 

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een
ondersteuningsbehoefte?

Zoek professionals die naast jou en je kind staan. Als je twijfelt over je hulpverlener, zoek dan een ander want je functioneert het beste wanneer je je gesteund voelt.  Neem altijd iemand mee naar een gesprek, samen hoor je meer dan jij alleen. Juist omdat sommige gesprekken emoties kunnen oproepen is het goed om iemand ter ondersteuning mee te nemen. Maak ook geen keuzes wanneer je emotioneel bent en geef aan dat je "erover na wilt denken en er zo spoedig mogelijk op terugkomt."   

Surround yourself with people who will lift you higher!

Met hartelijke groet,

Petra Dekker
Regiocoördinator Mama Vita

10 vragen interview regiomoeder Mama Vita

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Mijn naam is Anita de Waard, regiomoeder van Mama Vita Waterland. Ik werk als HR manager in een neurodiverse omgeving. Ik ben moeder van Rogier (24) en Elissa (20) beiden met een autisme diagnose. Rogier werkt bij de IT afdeling van de provincie Noord-Holland en Elissa rond deze maanden haar MBO opleiding Game Artist af.

Waarom ben jij regiomoeder geworden?

Ik ben regiomoeder geworden, omdat ik wat wil betekenen voor al die moeders, die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Je kan altijd van elkaar leren. Daarnaast vind ik het belangrijk dat iedereen zijn/haar dromen kan verwezenlijken en daarvoor alle ruimte krijgt.

Wat beteken jij voor mensen met ASS en de MV moeders in jouw eigen regio?

Mijn collega’s met autisme op het werk vinden het superfijn, dat ze een HR manager hebben, die ervaringsdeskundige is op het gebied van neurodiversiteit. Het leert ons in de werkomgeving nog beter kijken naar de mogelijkheden en de manier waarop.

In samenwerking met het autismesteunpunt en Mama Vita organiseer ik bijeenkomsten met interessante onderwerpen voor het netwerk.

Naast mijn regiomoederschap voor Mama Vita ben ik ook vrijwillig jongerencoach bij Stichting Floor Jongerencoaching, waar wij jongeren, die niet de standaard route lopen, een jaar lang begeleiden in het realiseren van hun dromen.

En vanuit mijn eigen bedrijf bemens ik het Ouder- & Jeugdsteunpunt Passend onderwijs in het Voortgezet Onderwijs in de regio Waterland en fungeer hierin als onafhankelijk luisterend oor voor jongeren en hun ouders.

Welke ervaringen en/of opleidingen heb je opgedaan op het gebied van autisme

of zelfzorg?

Ik heb diverse opleidingen gedaan om autisme beter te leren begrijpen, zoals de Autismevriendelijke Coach opleiding bij de Autisme academie. Ik ben Master Practitioner NLP en ben opgeleid in oplossingsgericht werken en systemisch werken. Daarnaast ben ik gecertificeerd Amplitiedeskundige, dat staat voor een werkwijze mbt het versterken en vergroten van je talenten en kwaliteiten, dus alleen de focus op waar je goed in bent.

Ik kijk naar iedereen altijd vanuit de mogelijkheden ipv onmogelijkheden en biedt daardoor ruimte aan ieders eigen pad.

Ik heb zelf een associatief brein, dat snel verbindingen kan maken en er vaak voor zorgt, dat ik eerder met een creatieve oplossing kom, dan menig ander. Kan ook wel eens vervelend zijn voor een ander, want ik weet namelijk goed waar ik heen wil. Dat heb ik namelijk allang gezien.

Hoe kijk jij naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

Ik kijk liever naar ruimte voor iedereen en hoe kunnen we het voor elkaar krijgen, dat iedereen die ruimte ook krijgt. Ook als je ondersteuning kan gebruiken, deze zelf te pakken.

Waar zie jij verbetering als je kijkt naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

De wereld heeft nog veel te leren van de creatieve kijk op de wereld.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

De creativiteit. Dit heeft mijn gebracht waar ik ben als individueel alsook als moeder altijd nieuwe wegen bewandel. Er is altijd een weg om ergens te komen.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Ik ben zelf vrij flexibel en “change is my middle name”, dus ik moet mijzelf wel eens inhouden om niet te hard te gaan en mensen mee te nemen.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Samen nieuwe doelen halen, ook als mensen zeggen, dat dit niet gaat lukken. Daar word je alleen maar sterker van.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?

Loop je eigen pad, zoek de steun, die daar bij past en ga voor die dromen, die je wil realiseren.

‘Door haar zwijgen ben ik gaan spreken’ boek over zelfzorg

Hoe ver kun je gaan in het zorgen voor een ander zonder jezelf te verliezen?

Swetlana heeft een fijne relatie, een mooie carrière en twee gezonde kinderen.

Maar dan ineens uit het niets krijgt haar dochter een lawine van epileptische aanvallen. Haar leven verandert in één klap in een nachtmerrie. Door de uitputtende zorg voor haar

zwaar gehandicapte kind, raakt Swetlana al haar dromen en ambities kwijt, ze raakt zichzelf kwijt. Op een gegeven moment beseft ze dat het zo niet verder kan. Maar durft ze haar kind in een instelling 'te stoppen'? Alleen slechte moeders doen dat, toch?

Over Swetlana Westermeijer

Swetlana Westermeijer (1970) is geboren in Rotterdam en groeide op in Capelle aan den IJssel. Na haar HBO-studie startte ze in 1994 haar carrière als communicatie-professional. In maart 2008 leek haar leven op rolletjes te lopen: een fijne relatie, een succesvolle carrière, een lief dochtertje van twee en net bevallen van een zoontje. Maar plotseling veranderde alles.Haar dochter Thera kreeg vanuit het niets een storm aan epileptische aanvallen. Niet één, maar tientallen per dag. Binnen enkele maanden verloor ze haar spraak en raakte ze ernstig verstandelijk beperkt. Ondanks de intensieve zorg voor haar dochter bleef Swetlana parttime werkzaam als communicatieadviseur bij de Politie Nederland. Jarenlang balanceerde ze tussen werk, gezin en de voortdurende strijd voor de gezondheid van haar kind. In 2016, na 29.000 epileptische aanvallen, stond ze voor de moeilijkste beslissing van haar leven. Deze ingrijpende ervaring leidde in 2022 tot een nieuw hoofdstuk. Swetlana richtte haar eigen bedrijf op: Swetlana Spreekt. Als professioneel spreker inspireert ze inmiddels volle zalen met haar verhaal over veerkracht, zelfzorg en persoonlijke groei. Met ruim 25 jaar ervaring in communicatie, coaching en talentontwikkeling motiveert ze anderen om regie te nemen over hun leven, hoe uitdagend de omstandigheden ook zijn. Op 7 mei 2025 debuteert Swetlana als auteur. In haar boek deelt ze haar aangrijpende reis, haar lessen en haar moed.

Overbelast en onzichtbaar... Waarom zelfzorg nu een maatschappelijke noodzaak is

Op 7 mei 2025 verschijnt het debuut van Swetlana Westermeijer, een boek dat precies op het juiste moment komt. Uit onderzoek van Werk en Mantelzorg blijkt dat bij ruim een derde van de bijna 2 miljoen werkende mantelzorgers sprake is van vermoeidheid en stress. In een tijd waarin de zorgsector onder druk staat, mantelzorg steeds zwaarder wordt en de balans tussen werk en zorg voor velen een dagelijkse worsteling is, raakt dit boek een gevoelige snaar. Het legt de vinger op een breed maatschappelijk probleem: we zorgen voor iedereen, behalve voor onszelf. De gevolgen? Overbelasting, uitputting en verlies van eigen identiteit. Swetlana weet als geen ander hoe het voelt om jarenlang te overleven, tot het moment waarop er niets meer over is van jezelf. Ze durft pas na 29.000 epileptische aanvallen de moeilijkste keuze te maken in de zorg voor haar dochter. Maar juist daardoor laat ze ook zien dat er een andere weg mogelijk is: een weg van zelfzorg, veerkracht en groei. Haar boek is niet alleen een persoonlijk verhaal, maar een spiegel voor iedereen die te veel geeft en te weinig ontvangt. Dit boek biedt een krachtig perspectief op een urgente maatschappelijke kwestie: hoe kunnen we blijven zorgen zonder onszelf te verliezen? Hoe vinden we ruimte voor zelfzorg in een wereld die steeds meer van ons vraagt? Met haar persoonlijke ervaring, inzichten en moedige keuzes geeft Swetlana Westermeijer een stem aan de onzichtbare worsteling van velen. Dit boek is een inspiratiebron voor moeders, mantelzorgers, zorgprofessionals en iedereen die op zoek is naar balans in een leven vol verantwoordelijkheden. Een onmisbaar verhaal in een tijd waarin zorg en zelfzorg meer dan ooit om aandacht vragen. Overbelast en onzichtbaar... Waarom zelfzorg nu een maatschappelijke noodzaak is.

Waarom heb je dit boek geschreven?

Dit boek is geboren uit mijn eigen ervaring als moeder en mantelzorger. Jarenlang heb ik geleefd in een constante overlevingsmodus, terwijl de zorg voor mijn dochter mijn wereld volledig bepaalde. In die periode verloor ik mezelf bijna. Ik weet hoe het voelt om op het randje van uitputting te balanceren, en ik weet ook hoe het is om daar uit te klimmen. Dit boek is mijn manier om anderen te helpen en te laten zien dat zelfzorg geen luxe is, maar een noodzaak.

Wat kunnen lezers uit je boek halen?

Mijn boek is een eerlijke, rauwe en inspirerende reis door de complexiteit van zorg, verlies en persoonlijke groei. Lezers zullen zich herkennen in de strijd om balans te vinden tussen zorgen voor een ander en zorgen voor jezelf. Maar het biedt ook perspectief: hoe je, ondanks alles, jezelf

kunt hervinden en een nieuw pad kunt inslaan. Het is geen handleiding, maar een uitnodiging om na te denken over je eigen grenzen, keuzes en welzijn.

Wat is je belangrijkste boodschap aan de lezers?

Dat zorgen voor een ander niet betekent dat je jezelf moet opofferen. Zelfzorg is geen egoïsme, maar een vorm van kracht. Pas als je goed voor jezelf zorgt, kun je ook op lange termijn goed voor een ander blijven zorgen.

Waarom is de publicatie zo relevant in deze tijd?

De zorgsector staat onder enorme druk, mantelzorgers worden steeds zwaarder belast en veel mensen worstelen met de combinatie van werk en zorg. We zien een groeiend aantal burn-out onder zorgprofessionals, een derde is ook mantelzorger en worden dubbel belast. Meer dan 60% van de mantelouders hebben burn-out klachten. Mijn boek raakt een urgent maatschappelijk thema: hoe kunnen we blijven geven zonder zelf op te branden?

Voor wie is dit boek bedoeld?

Voor iedereen die zorgt naar met name voor mantelzorgers en zorgprofessionals, maar ook moeders van gezonde kinderen die zichzelf op de laatste plaats zetten. Het is een boek voor iedereen die het gevoel heeft dat ‘even volhouden’ langzaam verandert in een eindeloze marathon zonder finish.

Wat wil je bereiken met dit boek?

Ik wil een gesprek op gang brengen over zorg, zelfzorg en de onzichtbare last die veel mensen dragen. Ik hoop dat mijn verhaal anderen helpt om eerder in te grijpen, hun grenzen te bewaken en zichzelf niet kwijt te raken in het zorgen voor een ander.

Wat maakt jouw boek anders dan andere boeken over zorg en persoonlijke groei?

Dit is geen theoretisch zelfhulpboek, maar een verhaal uit het echte leven. Ik neem lezers mee in mijn persoonlijke reis, met alle pijn, twijfels, worstelingen én inzichten. Het is een boek over veerkracht, maar zonder de ‘positieve clichés. Ik laat ook zien hoe rauw het is, hoe moeilijk keuzes soms zijn en hoe groei niet altijd vanzelf gaat.

Wat heeft jou geholpen om uit de overlevingsmodus te komen?

Eén van de moeilijkste beslissingen in mijn leven: erkennen dat ik het niet alleen kon en keuzes durven maken die tegen mijn moederhart ingingen. Daarnaast was het cruciaal om opnieuw te ontdekken wie ik ben, los van mijn rol als moeder en mantelzorger. Dat proces deel ik in mijn boek.

Wat zijn jouw plannen na dit boek?

Ik ben in 2022 mijn eigen bedrijf begonnen: Swetlana Spreekt. Hierin blijf ik actief als professioneel spreker en wil ik blijven inspireren met mijn boodschap over het belang van zelfzorg, vooral als je zelf een enorm zorghart hebt. Ik hoop met dit boek en mijn lezingen een beweging op gang te brengen waarin zelfzorg een vanzelfsprekend onderdeel

wordt van het gesprek over zorg.

10 vragen interview regiomoeder Mama Vita Cora Krapman regio Schagen

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Ik ben Cora 47 jaar, getrouwd en we hebben een samengesteld gezin. 2 kinderen van mijn man wonen niet bij ons. Mijn zoon 23 jaar is geboren vanuit mijn eerste huwelijk en onze dochter 13 jaar is van ons samen. Beiden hebben autisme. Ik wilde altijd al iets voor moeders opzetten en toen kwam mam vita op mijn pad. Samen met nog 2 regiomoeders vormen wij de 3 musketiers voor regio Schagen en omgeving. Ik werk bijna 5 jaar vanuit huis, omdat onze dochter een thuiszitter is. Mijn zoon ben ik altijd een achterban, dus mantelzorger voor. Alles voor de kinderen uit liefde.

Waarom ben jij regiomoeder geworden?

Als moeder kun je je vaak onbegrepen voelen, voordat je kind een diagnose heeft gekregen. Daarna word er van alles in werking gezet maar de aandacht naar de ouders vind ik minimaal. Er komt een hoop op je af. Maar je gehoord en gezien voelen als moederszijde is minimaal. Het is juist zo fijn om ervaringen te kunnen delen, info in te kunnen winnen en om je verhaal te kunnen delen met wederzijds begrip.

Wat beteken jij voor mensen met ASS en de MV moeders in jouw eigen regio?

Dat we met zijn drieën een mooi steunpunt zijn, die wij nog misten in Schagen en omgeving. We bestaan nu 1 jaar en we hebben al een mooi groepje. We krijgen veel positieve reacties op hoe we het organiseren. En zelf ervaar ik meer gehoord en gezien te worden. En dat meer in ons kracht komen te staan doordat we veel leren. En het gevoel elkaar te begrijpen en te steunen is zo fijn.

Welke ervaringen en/of opleidingen heb je opgedaan op het gebied van autisme

of zelfzorg?

Ik heb veel gedaan. Ik verdiep mij heel veel in autisme.

Zo heb ik 10 jaar lang in de zorg gewerkt met autisme. Bij kinderen en volwassen.

Heb verschillende cursussen gevolgd en methodes van begeleiden gebruikt.

Zoals: positief opvoeden, Geef me de 5 methode, atypische ontwikkeling, beertjes methode, HBO opleiding coaching bij autisme, opleiding ervaringsdeskundige.

Dit jaar is het thema 'ruimte voor autisme'. Nog te vaak stuit de manier van denken, waarnemen en communiceren van mensen met autisme op onbegrip in de maatschappij.

Hoe kijk jij naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

Mooi thema! Er mag zeker meer ruimte komen voor autisme. Er is nog veel onbegrip en te veel vooroordelen naar autisme toe.

Waar zie jij verbetering als je kijkt naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

Tja, eigenlijk het onbegrip naar ouders toe. En ook instanties mogen meer gaan luisteren vanuit de expertise van de ouder.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Ik vind mensen met autisme heel erg puur! Ze genieten meer van de kleine dingen. Ze hebben mooie kwaliteiten waar wij nog iets, van kunnen leren. Hun eerlijkheid! Ze zijn gewoon wie ze zijn…mooi!

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

De overprikkeling waar ze soms mee moeten dealen. En het onbegrip vanuit andere mensen die oordelen of geen respect tonen. Die soms de gek ermee aan steken. Dat er vaak dingen gezegd worden, ook over de ouders ipv dat ze zelf naar je toekomen om te vragen hoe iets in elkaar steekt.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Na een bijeenkomst van Mama vita dat de mama’s weer dankbaar zijn. En dat ze uitkijken naar de volgende bijeenkomst. En krijg er energie van, van alle stapjes die gezet worden van onze kids.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?

Zoek mama vita op in jou regio. Erg waardevol. En blijf je kracht staan. Laat je horen en zien! Je bent het als mama waard, ook voor je kind. Samen staan we sterker. Laten we er samen een mooie wereld van proberen te maken voor onze kinderen, zij zijn onze toekomst❤️

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Mijn naam is Renate van der Kwast. 20 jaar werkte ik met liefde in de jeugdzorg. Een botsing in 2008 zette letterlijk in 1 klap mijn wereld op de kop. Ik kwam arbeidsongeschikt thuis te zitten.
Toen bleek dat van mijn 2 zonen de oudste PDD-NOS had , was het een geluk bij een ongeluk, dat ik er voor hem kon zijn. Hem de ondersteuning kon bieden die nodig was.
Veel steun vond ik bij Mama Vita, waar ik mede-moeders tegenkwam, die in hetzelfde schuitje zaten.
Na mijn scheiding ging ik op zoek naar wie ik ook weer was, dat was ik kwijt.

‘Bewust zijn’ kwam op mijn pad en al vlot voelde ik dat dit mijn nieuw te bewandelen pad was. Ik volgde opleidingen en deed sessies, pelde mezelf laagje voor laagje af. Zo ontdekte ik steeds meer wie ik ben. Ook mijn missie werd duidelijk: Mensen ondersteunen in hun proces van weer trouw zijn aan zichzelf!

Vanuit coachpraktijk Onyx bied ik nu transformatieve coachsessies en diverse persoonlijke readingen. Daarnaast leid ik cirkels en geef meditaties. En al is mijn energiepeil soms lager dan ik zou wensen, ik geniet met volle teugen van het werk dat ik nu doen kan. Zo draag ik nu mijn steentje bij om de wereld een beetje mooier te maken!

Waarom ben jij regiomoeder geworden?

Toen er een plek vrij kwam in regio Zeewolde/ Harderwijk kriebelde het meteen; ik wilde daar graag invulling aan geven. Even nog twijfelde ik of het slim was, qua mijn eigen energie, maar het levert ook heel veel op, om ook op deze wijze,  mensen/ moeders te mogen steunen. Bovendien zijn mijn zonen inmiddels volwassen. Zij wonen nog wel heel gezellig thuis, maar hebben een stuk minder zorg en aandacht nodig, waardoor ik de ruimte voelde.
Samen met de andere regiomoeder(s) is dit een dankbare taak, die me veel voldoening geeft.

Wat beteken jij voor mensen met ASS en de MV moeders in jouw eigen regio?
De belangrijkste kwaliteiten die ik inzet zijn het uitstralen van rust, creëren van veiligheid en het bieden van duidelijkheid. Het mooie is dat ik steeds meer ‘dwarsverbanden’ leg, tussen mijn levens-  en werk-ervaringen. Al enkele malen heb ik een Me-time – ochtend aan de Mama Vita-moeders geboden, met een fijne meditatie als afsluiter. En vanaf nu bied ik die ook aan andere regio’s aan!

Welke ervaringen en/of opleidingen heb je opgedaan op het gebied van autisme

of zelfzorg?

Ooit was mijn eerste beroepsopleiding die tot creatief therapeut. Daarmee kwam ik op een structuurgroep met oa kinderen met autisme aan het werk, waar ik later leidinggevende werd binnen diezelfde organisatie.  Vele interne en externe opleidingen deed ik in die tijd, van ‘Geef me de vijf’ tot ‘Oplossingsgericht coachen’. Naast het groepswerk leidde ik meermaals een oudergroep, met ‘Opvoeden zo’.

Zelfzorg is van wezenlijk belang! Zeker voor moeders van een kind dat extra zorg nodig heeft. Dit heb ik zelf ervaren, hoe gemakkelijk je jezelf op de laatste plaats zet. Dit houdt je een tijdje vol, in de overlevingsstand, maar uiteindelijk ‘knap je af’. Alle opleidingen die ik de laatste jaren deed, zijn erop gericht om steeds weer naar binnen te keren en te ontdekken wat het is dat jij nodig hebt. De blokkades die je eventueel tegenkomt om dat jezelf te geven/ gunnen, die kunnen getransformeerd en geheeld worden! Dankbaar ben ik, dat ik daar aan kan bijdragen.

Dit jaar is het thema 'ruimte voor autisme'. Nog te vaak stuit de manier van denken, waarnemen en communiceren van mensen met autisme op onbegrip in de maatschappij.

Hoe kijk jij naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

Het is voor ieder mens belangrijk dat hij kan zijn, wie hij werkelijk is.
In onze maatschappij worden mensen zo in hokjes geduwd en wordt er van ze gevraagd zich aan te passen, met alle gevolgen van dien.
Ook kinderen en volwassenen met autisme hebben de ruimte nodig om zichzelf te kunnen en mogen zijn! Om te kunnen groeien en ontwikkelen op hun manier.

Waar zie jij verbetering als je kijkt naar het thema ‘ruimte voor autisme’?

Als ik om me heen kijk, naar mijn eigen zoon en andere kinderen met autisme, dan word ik zo niet blij van hoe het onderwijs vaak de plank misslaat. Er wordt van kinderen verwacht dat ze zich aanpassen, maar als er zoveel kinderen uitvallen in het onderwijs, dan lijkt het me toch tijd om eens te bezien of er niet is aangepast dient te worden in het aanbod van onderwijs.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Elk mens met wie ik in contact kom, laat mij iets zien. Mijn zoon leerde mij, dat ik me soms om dingen druk maakte, die niet van wezenlijk belang zijn. Een mooi voorbeeld vind ik het omgaan met tijd:

Toen wij op tijd de deur uit moesten voor een tandartsafspraak nam mijn zoon alle tijd om ondanks mijn haast, toch nog even het konijn een dikke knuffel te geven…
Hij bleef daarin dichter bij zichzelf, terwijl ik me de stress liet opdringen van het op tijd zijn.

Daarnaast heb ik via Mama Vita veel mooie moeders ontmoet en daar zijn fijne vriendschappen uit ontstaan.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Het lastigste vind ik de zorg om de toekomst, die ik lange tijd had, voor mijn zoon. Tegenwoordig krijg ik steeds meer vertrouwen in hem en zie ik hem groeien. Ik weet dat hij zijn levenspad op zijn manier en in zijn tempo bewandelt en dat dit ok is.
Op de buitenwereld heb je weinig grip, wel op je binnenwereld!

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Ik ben blij met het leven!
Dat klinkt misschien heel cliché, maar door mijn ongeluk werd ik me er bewust van, dat het leven maar zo voorbij kan zijn.
Een dankbaar mens ben ik, dat ik ben, wie ik ben!

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?
Zorg eerst goed voor jezelf, zodat je er daarna goed voor een ander kunt zijn!

Meer info over mijn werk en over mij vind je op www.coachpraktijk-onyx.nl .

Warme groet, Renate