10x vragen aan Thijs Waardenburg / Design Your Life

https://dyl.utwente.nl/

Kun jij jezelf introduceren?
Ik ben Thijs Waardenburg, 43 jaar oud, woonachtig aan de rand van de Veluwe in het prachtige Ermelo, een plaats die bekend staat als een 'zorgdorp'. Veel van mijn vrienden en familieleden werken dan ook in de zorg (ggz, gehandicaptenzorg, blindenzorg). Zelf heb ik echter een achtergrond in mediatechnologie, en ik ben gespecialiseerd in mens-machine interactie. De interesse hiervoor is trouwens voortgekomen uit mijn eigen frustraties met slecht ontworpen technologie. Tot op de dag van vandaag ben ik kritisch op technologie en denk ik vaak: "Dit kan toch beter?!"

Waarom zijn jullie in 2020 gestart met promotieonderzoek Design Your Life?

Het onderzoek is ontstaan vanuit de ervaringen van een eerder onderzoek, Powertools. Daarin ontwierpen we samen met autistische jongvolwassenen technologie. Maar daar miste nog iets. Het initiatief lag namelijk nog steeds bij een onderzoeker of een ontwerper. En niet bij een jongere of een begeleider. Bovendien waren de oplossingen die gemaakt werden vaak best wel complex om te maken en onderhouden. Daarom bedachten Maurice Magnée (HAN) en Jelle van Dijk (Universiteit Twente) het project Design Your Life, waar het draait om zelf initiëren en ontwikkelen van passende oplossingen.

Kan je meer vertellen over de DYL-methode?

De DYL-methode stelt begeleiders van autistische jongvolwassenen in staat om samen tot technologische oplossingen te komen. Die oplossingen kunnen zowel hi-tech als low-tech zijn, digitaal en niet-digitaal. De betrokkenheid van een begeleider (professioneel of informeel) is daarbij essentieel denken wij. Die heeft namelijk vaak ook een rol in het gebruik van technologie. Bovendien kent die persoon de jongere vaak goed. Bij de methode is de jongvolwassene de hoofdontwerper en de begeleider de medeontwerper (co-designer). Met elkaar doorloop je een zes ontwerpfases: Mijn Situatie, Mijn Focus, Mijn Ideeën, Mijn Oplossing, Mijn Test en Mijn Inzicht. Dit zijn stappen die ontwerpers ook vaak leren zetten als iets voor iemand anders maken. Binnen elke fase kan je, samen met je co-designer, kiezen uit allerlei ontwerpactiviteiten. Die zijn ook weer geleend uit de ontwerpwereld. Zo heb je binnen Mijn Situatie de activiteit Mijn Dag. Daarmee breng je in kaart hoe bijvoorbeeld een school- of werkdag er voor jou uit ziet en wat je tijdens zo’n dag energie geeft en kost. Een andere activiteit is bijvoorbeeld Mijn Oplossing, waarbij je op zoek gaat naar een expert die je kan helpen om je idee te realiseren. Zo hadden we een deelnemer die een audicien inschakelde voor geluidsdemping of iemand die een 3D-printexpert om hulp vroeg.

Met welke organisaties werken jullie allemaal samen?

We hebben samengewerkt met grote en kleine organisaties en met zelfstandig professionals. Zo werkten we samen met Karakter, Leo Kannerhuis, RIBW-AVV, Siza en Pluryn. Maar ook met bijvoorbeeld ASSortiMENS, Buitenhorst Centrum voor Autisme, Erna Dogger Autismecoach en Counselling Mindbalance.

Hoeveel jongvolwassenen hebben meegedaan met het onderzoek en de pilot?

En wat was de uitkomst en meerwaarde voor deze deelnemers?

Eerst wil ik graag zeggen dat we veel dank verschuldigd zijn aan de vele (jong)volwassenen die mee hebben gedaan aan ons onderzoek. Zonder hun bevlogenheid, deskundigheid en enthousiasme was dit project niet mogelijk geweest. Voor de ontwikkeling en het testen van de toolkit hebben in totaal 41 jongvolwassenen meegedaan. Maar daarnaast zijn er tal van mensen geweest die kritiek hebben geleverd tijdens het onderzoek. Dit heeft geleid tot een toolkit die bruikbaar is en gewaardeerd wordt. Toch kan het ook nog veel verbetering gebruiken. Zo gaven jongeren en begeleiders aan dat het te veelomvattend is. En dat is met de huidige werkdruk in de zorg natuurlijk lastig. Je pakt het er niet zomaar even bij. Aan de andere kant geven de deelnemers duidelijk aan dat het veel heeft gebracht. En zeker niet alleen mooie technologische oplossingen. Zo geven ze aan meer zelfvertrouwen, zelfinzicht en inzicht in elkaar te hebben gekregen.

Kan je ook zelfstandig aan de slag met de toolkit?

De toolkit bestaat uit alle verschillende activiteiten en materialen. Zo bestaat het uit een ontwerpbord, kaartensets, canvassen, en creatieve materialen. Dit hebben we in de eerste plaats tastbaar en niet digitaal gemaakt, omdat daar de voorkeur van de deelnemers naar uit ging. Maar dat maakt het ook kostbaar en moeilijk om te verspreiden. Daarom is onze wens wel om het digitaal beschikbaar te maken. Een eerste stap is dat we de activiteitenbundel en de canvassen op onze website hebben gezet (zie link onderaan). Daar vind je ook overigens ook nog meer (Engelstalige) informatie over het onderzoek.

Op 4 april 2024 is het DYL-symposium georganiseerd. Hoe kijk je terug op deze dag?

Wat mij betreft was dit een hele mooie afsluiting van het project. We hadden een prachtige keynote presentatie van prof. Sue Fletcher-Watson. Iemand die zich echt inzet binnen de onderzoekswereld en daarbuiten voor het neurodiversiteitsparadigma. Ook was er een levendige paneldiscussie met twee deelnemers, een zorgprofessional en de twee promotieonderzoekers (waar ik één van ben). In de middag werden twee workshoprondes gehouden, met verschillende thema’s. Maar de kroon van de dag kwam op einde. Toen werden namelijk de winnaars bekend gemaakt van de allereerste Autvinderwedstrijd, waar autistische uitvinders hun beste innovaties konden insturen. Tjerk Feitsma, bedenker van de wedstrijd en oprichter van Stichting Neurodiversiteit, hield een vlammend betoog over de onmisbaarheid van autisten in de wereld. En dat sluit prachtig aan bij het gedachtengoed van Design Your Life. De links naar de opnames van de keynote, de paneldiscussie en de prijsuitreiking zijn onderaan te vinden.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Wat een leuke vraag. Het leukste vind ik toch wel de grote mate van vindingrijkheid, zoals misschien bij het bovenstaande antwoord ook al duidelijk werd. Autistische mensen zijn in grote mate in staat om buiten de gebaande paden te denken en te doen. En dat is zo belangrijk in een wereld die steeds meer op elkaar lijkt te lijken. Sue Fletcher-Watson maakte in haar presentatie de treffende vergelijking met diversiteit van bomen. Het is niet alleen zo dat we een gevarieerd bos mooier vinden, maar het is ook essentieel voor een gezond bos. Verder begrijp ik nu nog beter dat autisme meer is dan een ‘stoornis’. Autisme kan zeker verstorend werken. Maar veel mensen die ik spreek zien het ook (of vooral) als identiteit. Die zeggen ‘ik bén autistisch en daar ben ik trots op.’

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Het klinkt misschien erg cliché, maar lastigste vind ik dat we niet altijd op dezelfde golflengte zitten. Maar dat ligt nadrukkelijk niet aan autisme. Bij miscommunicatie zijn namelijk altijd meerdere partijen betrokken. De autistische onderzoeker Damian Milton heeft het dan ook over het ‘dubbele empathieprobleem’. Dat betekent dat we elkaar niet altijd begrijpen. Dat kan lastig zijn, maar dat is dan óns probleem en niet het probleem van één van ons beiden.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de ouders van een kind met autisme?

We zijn allemaal ontwerpers. Zet je omgeving naar je hand, zodat het jullie helpt. Pas de dingen om je heen aan zodat het jou echt dient!

DYL-website: https://dyl.utwente.nl/index.php/design-your-life-toolkit-materialen/

Autvinder wedstrijd: https://neurodiversiteit.nl/autvinder/

Opnames DYL-symposium:

• Opening & Keynote - https://video.han.nl/P2G/Player/Player.aspx?id=ceuOTh

• Panelgesprek - https://video.han.nl/P2G/Player/Player.aspx?id=dJYZ4X

• Wrapup en prijsuitreiking - https://video.han.nl/P2G/Player/Player.aspx?id=bZhMho

10x vragen aan Melvin Penterman

https://www.stautistisch.nl/

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

Ik ben een man met een flinke dosis zelfspot. Ik houd van geintjes uithalen met mijn familie. Daar zeg

ik het al, met mijn familie. Ik moet namelijk echt vertrouwen hebben wil ik mij zo open opstellen en

mijzelf durven zijn. Ik kan goed praten en luisteren, maar wel in een rustige omgeving. Mijn

prikkelgevoeligheid gaat anders met mij aan de haal. Ik zet mijzelf graag in voor de belangen van

mensen met autisme. Dit doe ik door mijn eigen ervaring te delen en door handige praktische

oplossingen te bedenken. Vaak denk ik net aan andere dingen dan mensen zonder autisme. Dit is

helpend binnen heel veel beroepen. Vandaar dat ik ook af en toe wat vertel bij bedrijven. Dit heb ik

pas voor het eerst gedaan bij at.groep. Hier werkt mijn voormalig jobcoach. Ik ondersteun hier ook

direct mensen mee waar ik een samenwerking mee heb.

Waarom ben jij gestart met jouw website www.stautistisch.nl ?

Er gaat heel veel in mij om en daar schreef ik al best veel over. Schrijven helpt mij namelijk om mijzelf

en de wereld om mij heen beter te begrijpen. Ik kan dat wat ik geschreven heb later namelijk terug

lezen en het dan beter relativeren. Zo leer ik beter van ervaringen die ik opdoe.

Stautistisch is ontstaan, omdat ik die ervaringen en kennis wil delen met andere mensen. Om zo een

bijdrage te leveren aan hun herstel en groei. Ik wil ook aan de wereld laten zien dat autisme

helemaal niet is wat veel mensen denken dat het nog is. Er zijn nog veel te veel stigma’s en

aannames die gewoonweg niet kloppen. Ook is elk persoon met autisme weer anders en een

werkwijze die uitgaat van een standaard beeld is wat mij betreft nooit de juiste. Er moet veel meer

gekeken worden naar het individu. Waar komt diegene in zijn of haar kracht. Hoe haalt diegene het

beste uit zijn of haar mogelijkheden en hoe ontwikkelt die persoon zich het beste. Er gaat zoveel

potentieel en kracht verloren doordat mensen nog teveel aan het standaard plaatje moeten voldoen.

Dit moet anders en daar zet ik mij op mijn manier voor in.

Wat betekent het schrijven van blogverhalen voor jou?

Hier heb ik bij de vorige vraag al een deel antwoord op gegeven. Het schrijven helpt mij om dingen

beter te kunnen relativeren en verwerken. Het heeft mij ook enorm geholpen om mijzelf te

ontwikkelen. Zonder het schrijven was ik zeker niet de persoon die ik vandaag de dag ben.

Het is ook fijn dat ik af en toe te horen krijg dat mensen zich herkennen in mijn verhaal en dat ze met

plezier min blogs lezen. Ik heb soms ook nog mailcontact met mensen die mijn blog lezen. Er wordt

dan ook weer een stukje van hen met mij gedeeld. Hier ga ik dan op in en zo ontstaat er een online

gesprek. Ik voel ook echt dat een bijdrage lever voor die mensen. Dit doet mij heel erg goed en helpt

mij ook om verder te groeien.

Daarnaast opent mijn blog deuren bij andere instanties. Ik ben door mijn blog in aanraking gekomen

met de Stadkamer en dan met name de Dorpskamer in Eibergen en Neede. Mijn blog kwam daar in

de nieuwsbrief en vandaaruit zijn we gaan praten over het starten van een autisme

ontmoetingsavond. Nu een halfjaar later is die avond er en zijn we volgende week dinsdag alweer toe

aan de derde keer. Hoe gaaf is dat!

Is jouw doel behaald; “ervaringsdeskundige worden voor mensen met dezelfde

ondersteuningsbehoefte”? In de zin van dat ik mijn bijdrage lever zeker wel. Ik heb ook een

vrijwilligerscontract bij de Stadkamer door mijn ervaringsdeskundigheid. Toch is mijn echte doel nog

niet behaald. Ik wil dit namelijk als beroep gaan doen en niet alleen vrijwillig. Er komen nu langzaam

gesprekken opgang hoe dit binnen de stadskamer haalbaar gemaakt zou kunnen worden voor mij.

Eventueel met trainingen en cursussen die passen bij mijn prikkelgevoeligheid.

Voor welke organisaties zet jij je in als ervaringsdeskundige?

Ik heb mij ingezet voor het Voormekaar team Berkelland, maar dat gedeelte is nu ook richting de

stadskamer geschoven. Ik zet mij in voor de Stadskamer, waar ik nu ook officieel een

vrijwilligerscontract heb. Ik geef presentaties voor (kleine) groepen bij bedrijven, mits dit haalbaar is

voor mijn prikkelgevoeligheid. Ik ben altijd open en eerlijk over wat ik nodig heb en waar ik last van

heb. Dan zien we wel of we elkaar kunnen vinden. Een coach van at.groep (waar ik het in mijn

introductie al even over had) heeft mij recentelijk alweer benaderd, omdat een klant van hem met

mij in contact wil komen en eventueel wil aanschuiven bij de ontmoetingsavond. Zo zie je maar wat

zo’n lezing geven kan doen.

Hoe belangrijk is het werk als ervaringsdeskundige?

Ervaringsdeskundigheid is zeer belangrijk. Naar mijn mening wordt dit nog veel te weinig ingezet. De

kennis die opgedaan wordt vanuit eigen ervaring, die leer je niet in een boek. Die is ontstaan door je

eigen manier van denken, handelen, de gebeurtenissen in je leven en hoe je daarmee omgaat. De

ervaringsdeskundige weet als geen ander wat erin de ander omgaat of om kan gaan. Je merkt ook

dat de klik er vaak veel sneller komt tussen de ervaringsdeskundige en de andere persoon met

autisme. Om maar even vanuit mijn veld te praten.

Toch verliezen wij ook hier als maatschappij weer veel kennis, kunde en ervaring, omdat wij ook hier

weer volledige opleidingen aanhangen. Ik heb het geprobeerd, maar door mijn prikkelgevoeligheid is

dit simpelweg niet haalbaar. Ik kan die afstanden niet overbruggen en dan ook nog een dag of dagen

in een drukke volle klas zitten. Ik moet op andere manieren getraind worden. Het liefst vanuit de

organisatie zelf. Met trainingen en (online) cursussen bij mij in de buurt in kleine groepjes of

zelfstandig. De ervaring en een hoop kennis heb ik. Nu moet er een manier gevonden worden

waarop we samen de volgende stap kunnen zetten. Het zou zonde en oneerlijk zijn dat ik alles wat ik

nu al in huis heb maar gratis in moet blijven zetten. Terwijl het de maatschappij al een hele hoop

oplevert.

Het is echt tijd dat de maatschappij dit opgaat pakken en manieren bedenkt waarop scholing wel

mogelijk is voor mensen zoals mij. Ik ben namelijk zeker niet de enige ervaringsdeskundige die niet

verder komt alleen, omdat hij geen papiertje heeft. Er zouden wat mij betreft veel meer banen als

ervaringsdeskundige moeten ontstaan en er moet breder gekeken worden naar de manier van

opleiden.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Het leukste vind ik mijn eigen zelfspot. Ik weet dat ik dingen soms letterlijk neem. Om een voorbeeld

te noemen. Mijn vrouw zegt: “Doe even het licht aan.” Waarop ik het licht aandoe en een seconde

later weer uit. Ik begrijp heus wel dat ik het licht gewoon aan moet laten.

Ik ben ook erg punctueel. Afspraak is afspraak en als het anders wordt dan meld ik dat. Ik ben ook

heel eerlijk en ik houd er niet van als mensen ergens omheen draaien.

Wat ik erin recente jaren echt leuk aan vind is het delen van mijn ervaring en het inzetten hiervan. Ik

zie mensen groeien, doordat ik hun worsteling een beetje verlicht. De gesprekken die wij voeren zijn

gebaseerd op herkenning, erkenning en vanuit (gedeelde) ervaring. Ik zie namelijk hoe alle ellende in

mijn leven nu bijdraagt aan het herstel en de groei van anderen. Het doet veel met mij. De cirkel

voelt bijna rond.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Er zijn veel kleine dingen die ik lastig heb gevonden in mijn leven, maar er zijn twee dingen waar ik nu

nog echt mee worstel en naar alle waarschijnlijkheid ook mee zal blijf worstellen. De eerste is echt

mijn prikkelgevoeligheid. Alles wat ik hoor, zie en voel, maar ook mijn eigen gedachten kunnen voor

flink wat prikkels zorgen. Gelukkig heb ik die laatste stevig onder controle door jarenlange

zelftraining. Ik weet ook hoe ik met die prikkelgevoeligheid om moet gaan. Ik pak mijn rust

tussendoor en na een intensieve gebeurtenis. Ik schrijf het ook van mij af waar dat nodig is. Dit helpt

voor het herstel van de prikkels, maar tijdens iets nieuws en/of spannends sta ik altijd aan en komt

alles binnen. Hier zal ik de rest van mijn leven last van blijven houden.

Het tweede punt is mijn ontwikkeling. Ik ontwikkel mij op een andere manier dan de huidige

maatschappij mij aan kan bieden. Het lukt mij niet om een regulier mbo/hbo opleiding te volgen,

terwijl ik wel intelligent genoeg ben om op dit niveau te acteren. Doordat ik alleen vmbo-K als

opleiding heb afgerond wordt er op dit niveau naar mij gekeken. Zo kom ik hierdoor in aanmerking

voor banen als inpakker in een magazijn. Dat past dus weer niet bij mijn prikkelgevoeligheid. Zie je

waar het wringt? Ik kan op een bepaald niveau werken/leren, maar doordat er zoveel naar het

papiertje gekeken wordt, kom ik nergens echt aan de slag. Wat ik nodig heb is dat ik mij ergens intern

kan ontwikkelen en waar nodig cursussen en trainingen volg bij mij in de buurt of vanuit huis. Op die

manier kan ik werk doen wat mij uitdaagt en past bij mijn prikkelgevoeligheid. Hopelijk groei ik hier

echt in bij de Stadskamer en zijn er mogelijkheden. Ik kan namelijk echt wel wat, zolang ik op de

juiste manier ingezet wordt. Dat ik mij anders ontwikkeld is namelijk ook iets dat altijd zo zal blijven.

Waar word jij blij van en krijg je energie van?

Ik schrijf graag, dat moge duidelijk zijn! Ik vind het fijn om te wandelen. Dit doe ik dan ook zo’n één

keer in de week. Het kost mij veel energie om mij ergens echt op te storten, maar ik wordt er ook blij

van als ik mij daar nuttig door voel. Wat dan weer energie oplevert. Mensen om mij heen gelukkig

zien zijn, maar vooral ook de groei die zij doormaken. Als ik daar een minuscule bijdrage aan heb

geleverd, voel ik mij trots en gelukkig.

Ik word ook blij van mijn eigen progressie. Al wil ik altijd meer. Ik word enorm blij van mijn vrouw,

omdat zij mij begrijpt en ik haar. We hebben allebei autisme, maar op een totaal verschillende

manier. We vullen elkaar erg goed aan en kunnen elkaar ondersteunen bij dingen die lastig zijn voor

de ander. Ik krijg ook veel energie van mijn familie waar ik naar jaren vechten ook een hele goede

band mee heb. Een kwestie van open, eerlijk en duidelijk met elkaar communiceren.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?

Vaak straffen ouders het gedrag van hun kind erg snel, maar ze zouden beter kunnen kijken waar dat

gedrag vandaan komt. Als een kind boos, verdrietig etc. is kan dat namelijk zijn omdat er dingen niet

duidelijk genoeg zijn gemaakt. Het gedrag dat wordt getoond en de acties van het kind die daaruit

voorkomen, ontstaan namelijk door iets wat er omgaat in het kind. Iets waar jij als ouder, leraar etc.

voor gezorgd kan hebben. Door niet duidelijk te zijn.

Mijn tip is dus echt een stukje duidelijkheid geven. Wees ook specifiek in die duidelijkheid en waar

mogelijk ga het gesprek aan met je kind en leraren op school. Straf ook niet gelijk, maar leg de

verantwoordelijkheid eerst eens bij jezelf neer. Wat heb ik gedaan waardoor deze reactie is

ontstaan? Wat is er gebeurd waardoor die reactie is ontstaan? Verander je jou manier van omgaan

dan verander je ook de reactie van het kind. Met straffen verander je niet het gedrag. Daarbij is het

getoonde gedrag in mijn ogen vaak heel logisch. Jij bent niet duidelijk geweest, waardoor ik niet kan

doen wat er verwacht wordt, waardoor ik gefrustreerd raak. Vervolgens uit ik die frustratie. Ik als

volwassen persoon met autisme kan jou dit vertellen, maar een kind heeft (nog) niet die woorden.

Met luisteren, begrip tonen en vragen bij jezelf leggen kom je veel verder. O ja, en had ik al gezegd

dat je duidelijk moet zijn?

Verslag symposium DYL en prijsuitreiking Autvinder do 4 april 2024

Op 4 april jl. was ik aanwezig op het symposium van Design Your Life bij de HAN in Nijmegen. Design Your Life is een innovatief project, met als doel jongvolwassenen met autisme en hun begeleiders in staat te stellen hun eigen technologische oplossingen te ontwerpen. Zo krijgen jongeren meer grip op hun eigen leven. Op 4 april zijn de resultaten gepresenteerd tijdens het symposium en zijn de volgende onderdelen onder de aandacht gebracht;

• De belangrijkste bevindingen en resultaten van het "Design Your Life" project delen.

• Praktische workshops en demonstraties geven over het gebruik van technologische tools door jongvolwassenen met autisme.

• Een platform bieden voor discussie en het delen van best practices met betrekking tot inclusieve technologie en zelfstandigheid.

Aan het einde van de middag zijn ook de Autvinder prijzen uitgereikt door Tjerk Feitsma van de stichting Neurodiversiteit.

Autisten zijn bovengemiddeld geschikt als uitvinder. Zowel op het technische vlak, maar ook in de maatschappelijke vernieuwing.  In het verleden zijn veel belangrijke innovaties voortgekomen door hoe autisten naar de wereld kijken. En dat gebeurt nu nog steeds. Geholpen door doorzettingsvermogen en capaciteit om te blijven broeden op ideeën. De weerzin om onrecht, onlogica en inefficiëntie ruimte te gunnen. Het vermogen om radicaal anders de wereld te zien, dan alle anderen. Om niet altijd te luisteren naar wat anderen zeggen, maar door hun eigen ding te doen en hun eigen mening te hebben. En dat is waardevol. Dat is krachtig. Daarmee maken we de wereld beter voor iedereen.

Op de website van Neurodiversiteit kan je alle uitvinders vinden die een bijdrage hebben geleverd. De grote winnaars van deze middag waren Bastiaan Jong en Ruben Plooster met de Coffeeboy. De Coffeeboy door Bastiaan Jong en Ruben Plooster, werkend bij 3D-Ambacht, is een innovatie die mensen met een visuele beperking in staat stelt zelf koffie te halen bij bedrijfskoffieautomaten. Door een tactiele mal over het touchscreen van de automaat te plaatsen, kunnen blinden en slechtzienden zelfstandig hun drankje selecteren, waardoor zowel zijzelf als hun collega’s profiteren van meer autonomie en inclusiviteit op de werkvloer. De Coffee-Boy is geïnspireerd door een vraag uit de Provincie Gelderland en wordt in eigen beheer geproduceerd. https://neurodiversiteit.nl/autvinder/finalisten2024/

Al met al was het een inspirerende dag waarbij ik veel nieuwe kennis heb opgedaan en nieuwe mooie contacten heb gemaakt.

Claudette Nouris

Manager Mama Vita

Kan jij een introductie geven wie je bent?

Mijn naam is Sofie van de Waart en ik ben ondernemer in onderwijsland; op allerlei manieren probeer ik passend onderwijs voor leerlingen die nét even anders zijn voor elkaar te boksen.

Hoe ben je in het onderwijs terecht gekomen?

Ik heb na mijn Europese Studies de PABO gedaan omdat ik altijd veel affiniteit met kinderen had.

Waarom geef je speciale aandacht aan Hoogbegaafdheid?

Hoogbegaafde leerlingen vallen vaak buiten de boot omdat ze nét even anders zijn. Daarom lukt het hen vaak niet te functioneren in ons onderwijssysteem terwijl ze juist zoveel talenten hebben. Daar wil ik aandacht voor blijven vragen.

En heb je de club van juf Sofie opgestart?

Omdat er zoveel aanvragen waren van ouders naar aanleiding van de documentaire Utopie van juf Sofie zijn we met een aantal collega`s bij elkaar gaan zitten om die hulpvragen te beantwoorden. Inmiddels begeleiden we niet alleen ouders en leerlingen maar ook scholen.

Hoe ziet het aanbod van de Delta voorziening voor langdurige Thuiszitters eruit?

Dat is een huiskamer en leslokaal waar een mentor, coach én klassen assistent samen een groep van 17 jongeren begeleiden met maatwerk op schools en emotioneel vlak.

Waarom geeft jouw boek “De wereld van juf Sofie” zoveel inzicht en kennis over HB in het onderwijs?  Het is een boek met verzamelde onderwijscolumns uit Trouw en aangezien ik veel met hoogbegaafde kinderen werk zitten er een heel aantal columns bij die over dit thema gaan.

In december 2023 heeft Omroep Max een documentaire gemaakt over “De utopie van Sofie”. Welke impact heeft dit gehad op jouw leven maar geldt dit ook voor de HB kinderen?

De spin off van de documentaire is nog steeds bezig. Door deze documentaire is zichtbaar geworden wat voor werk ik doe en hoe belangrijk het passende onderwijsaanbod voor deze leerlingen is en daar geef ik veel lezingen over in het land.

In februari 2024 heb jij de prijs “Vrouw in de media Award 2023 provincie Brabant” gewonnen. Ben je trots op wat jij hebt bereikt?

Ik was enorm vereerd, trots klinkt vreemd, ik doe wat ik altijd al deed als leerkracht en onderwijsprofessional maar nu is dat opeens zichtbaar geworden en dat is natuurlijk heel leuk. Op deze manier kan ik nog meer aandacht vragen voor de thema`s die ik belangrijk vind.

Welk aanbod kan jij bieden aan ouders en onderwijsprofessionals?

Met de club van juf Sofie begeleiden wij leerlingen, ouders en scholen die hulp nodig hebben op het gebied van hoogbegaafdheid. Zo begeleiden we vastgelopen leerlingen, geven we ouderconsulten en  geven we workshops op scholen over onder meer hoogbegaafdheid.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de ouders van een kind met een (dreigende) Thuiszitter?

Probeer de relatie met school goed te houden. Zelfs als je kind over moet stappen heb je school nodig dus probeer in harmonie in gesprek te blijven, hoe lastig dat soms ook is.

 Meer informatie Website https://jufsofie.nl/

10 vragen interview Jasmijn Jaran “workshop Zelfzorg”

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Mijn naam is Jasmijn, ik ben 36 jaar en ik woon samen met mijn 2 kinderen Ellanor (7 jaar) en Noah (5 jaar) in Enschede. In het dagelijkse leven bent ik docent psychologie op een Hogeschool in Enschede. ik ben daarnaast ook opgeleid als psycholoog en heb sinds maart 2023 een eigen praktijk. Mijn dochter is gediagnosticeerd met ASS. Mijn zoon heeft daarnaast ook ARFID en is hoogbegaafd.

Waarom ben je gestart met het organiseren van workshops over zelfzorg?
Vooral, omdat ik zelf de steun en handvatten vanuit de hulpverlening heb gemist. Ik heb wel ouderbegeleiding gehad, maar toch ontbrak er ‘iets’. Niemand heeft mij namelijk voor kunnen bereiden op het rouwproces; Dat is misschien een vreemde woordkeuze, maar rouwen is ook ‘afscheid nemen van iets’. Namelijk in mijn geval: afscheid nemen van mijn toekomstbeeld dat mijn kind een normale ontwikkeling gaat doormaken. Ik heb zelf een achtergrond als psycholoog, ik kan zelf daardoor heel makkelijk op zoek naar theorie en oefeningen wat bij mij past. Maar hoe zit dat voor andere ouders? Hierdoor ontstond het idee om workshops te ontwikkelen, om ook andere ouders te ondersteunen in hun proces en ze juist ook veerkrachtiger te maken.

Wat kan je betekenen voor de moeders van een kind met autisme en/of hoogbegaafdheid?
Mijn missie is om deze moeders wel die handvatten mee te geven. Hiervoor ik mijn expertise als psycholoog en mijn ervaring als ervaringsdeskundige (moeder van een kind met ASS) gebundeld en workshops gemaakt. Elke workshop bevat een ander thema, zodat je er uit kunt halen waar jij op dat moment behoefte aan hebt. Thema’s in de workshops welke aanbod komen zijn: positief denken kun je leren, hoe krijg ik weer meer energie en kom ik tot ontspanning en er is natuurlijk ruimte om andere ouders te spreken over hun ervaringen.

Welke ervaringen heb je opgedaan naast jouw opleiding en werk als psycholoog?
Ik ben begonnen in de kinder- en jeugdpsychiatrie, waar ik met kinderen met ontwikkelingsstoornissen (waaronder ASS) heb gewerkt. Later ben ik meer met jeugd en volwassenen gaan werken in de GGZ. Nu werk ik zo’n 6 jaar als docent psychologie voor de opleiding social work op een hogeschool in het oosten van het land. En is de cirkel min of meer rond, ik kan hier namelijk mijn steentje bijdragen om de toekomstig hulpverleners op te leiden en mijn ervaring (ook als ervaringsdeskundige) mee te geven.

Hoe belangrijk is de ondersteuning als coach? Niet alleen voor de persoon die je begeleid maar ook voor de familie en hele omgeving?

ASS heb je niet alleen, maar heeft het hele gezin. En juist de naasten (ouders/ verzorgers) moeten enorm veel dragen en zich aanpassen aan de persoon(en) met ASS. Doordat je zelf leert vitaler en weerbaar te blijven, zorgt het ervoor dat het kan bijdragen en dat je ook veerkrachtiger in het leven staat als ouder.

Andere uitdagingen binnen onze achterban zoals ARFID komen ook voor. Geef jij over deze onderwerpen ook psycho-educatie of een workshop?

Naast mijn workshops geef ik ook individuele coaching. Hier ligt vooral de focus op jou als ouder, om jouw veerkracht en weerbaarheid te vergroten.

Psycho- educatie kan dan een onderdeel zijn, omdat het vaak zo is dat je eerst hetgeen moet begrijpen wat er bij je kind gebeurt voordat er ruimte bij jou als ouder kan ontstaan. Zoals ARFID, hoe werkt het dat mijn kind de structuren van groenten niet kan verdragen?

Tevens geef ik ook lezingen en voorlichtingen voor groepen (over onder andere ASS). Denk hierbij aan gemeenten, vrijwilligersorganisaties of scholen.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Het heeft mij geleerd als moeder om te kijken naar de ‘simpele dingen’ in het dagelijkse leven en vooral ‘vertragen’. Geen schreeuwerige (een bom aan prikkels) indoor speeltuinen, maar samen naar het bos gaan en daar schatten verzamelen. Dat zijn de allerleukste momenten samen, vooral omdat mijn kinderen vanwege hun sensorische (zintuigelijke) gevoeligheid ook zo enorm mindfull kunnen genieten van alles wat ze zien en horen. Luisteren naar de vogeltjes, mooie kleuren in het bos zien. Bewust genieten!

Logische vervolgvraag: en het lastigste?
Het constante aanpassen. Ik heb hier best mee geworsteld. Kreeg mijn dochter een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje, brak het zweet mij uit omdat ik bij voorbaat al wist hoe ze zou terugkomen. Hoe moet dat met verschonen, want ze draagt nog een luier? Wat nou als ze daar midden op het feestje een meltdown krijgt, of een ander kindje gaat slaan? En als ze naar het feestje gaat, moeten we het weekend helemaal niets plannen want dan moet ze bijkomen. Dat vraagt om veel aanpassingen in het dagelijkse leven en dat vind ik wel het lastigste.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?
Ik kan heel erg genieten van een wandeling in de natuur, maar ook mijn ogen uitkijken in een museum. Of juist lekker een netflix marathon houden. Die momenten moet ik wel echt inplannen (want ik ben een alleenstaande moeder), maar ik kan er enorm van opladen.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?
Regel die oppas dat je even de deur uit kan om te gaan sporten. Regel die gezichtsbehandeling als je daar zin in hebt of ga juist wel een boek lezen als er een volle wasmand op je staat te wachten. Want deze momenten helpen jou, als moeder weer even op te laden. En dat is ook veerkrachtiger worden!

Recensie “Autisme op school“

Dr. Martine Delfos https://www.mdelfos.nl/

Martine Delfos behoefte eigenlijk geen introductie bij de Mama Vita moeders. Inmiddels is het boek “Autisme op school” alweer de 4e druk en verscheen het laatste boek 10 jaar geleden in 2 delen. Martine heeft nu het basis-en het voortgezet onderwijs samengebracht.  Er is namelijk veel gebeurd in de laatste jaren. De visie van Martine is steeds meer wetenschappelijk onderbouwd en met deze insteek heeft ze het boek op nieuw geschreven voor onderwijsprofessionals, ouders en jongeren.

In de eerste hoofdstukken wordt ingegaan op het socio-schema en de ontwikkeling bij autisme. Het is heel belangrijk om naar het hele mens te kijken en niet alleen naar gedragsproblemen. De opeenvolgende hoofdstukken richten zich op de atypische ontwikkeling op school en de schoolpraktijk. In heldere en praktische taal legt ze uit wat autisme of ATO (atypische ontwikkeling) op school betekent; hoe je een probleem herkent, hoe je ermee om kunt gaan, maar ook hoe je problemen kunt voorkomen. Denk hierbij aan leerstrategieën.

In het boek staan veel voorbeelden met uitleg voor mogelijkheden van ontwikkeling van basisschool tot hoger onderwijs. Er is ook veel aandacht voor de problemen met de verschillende vakken.

Je voelt dat Martine als geen ander onze kinderen begrijpt en zich met hart en ziel heeft ingezet voor dit boek. Er is zoveel potentie en groei bij onze kinderen met de juiste ondersteuning. Het boek draagt zeker bij aan meer begrip en een open blik voor onze kinderen in het onderwijs.

Claudette Nouris

Manager Mama Vita

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

Ik ben juf Mir en ik ben een Amsterdamse moeder van 3 heel erg volwassen kinderen. En de vrouw van een leuke man, en de baas van 4 leuke katten en 2 leuke honden. En de juf van een heleboel leerlingen/studenten* , ik weet echt niet meer hoeveel. Sinds 1988 ben ik juf, dus reken maar uit hoeveel jaren al…….
*Leerlingen zeg ik eigenlijk nooit meer. Van een student verwacht je een zelfstandige en actieve leerhouding. En dat is wat ik wil!

Ooit was ik juf Nederlands en Engels op cluster 2, 3 en 4 scholen en toen schreef ik vellen vol extra lesjes, omdat veel kinderen moeite hadden om de schoolboeken te begrijpen. Met die schrijverij bleef ik maar bezig en bezig en bezig en ineens waren het echte boeken geworden: “de Hoogvliegers” omdat je er echt mee omhoog komt. Hiermee kun je leren schrijven en lezen en rekenen, ook als je daar altijd al moeite mee gehad hebt.
Daarna bedacht ik nog wat: een schooltje waar je met “de Hoogvliegers” kon werken: Letterplein. Alleen werd dat geen schooltje, maar een zorginstelling waar je kunt leren zelfstandig te worden. Geen zorginstelling waar je verzorgd wordt, dus. Je leert hier zelf voor jezelf te zorgen.

*  cluster 2: doven, slechthorenden, spraak/taalbemoeilijkten en studenten met autisme;
     cluster 3: Zeer Moeilijk Lerende Kinderen en Langdurig Zieke Kinderen;
     cluster 4: Kinderen met gedragsproblemen.

Waarom ben jij gestart met het Letterplein?
Sommige kinderen komen niet helemaal tot hun recht in het onderwijs. Ik wilde iets specialer dan een speciale school. Eén op één en specifiek op de eigenheid van dat ene kind gericht. Maar ook serieus: iets moeten moet je ook leren. Doelen nastreven.
Een kind is geen kant-en-klaar product, maar nog in de maak. De één doet dat snel, de ander langzaam, de volgende heel apart op een heel eigen maniertje. Maar: “in de maak”. Geef hem/haar dan ook de kans om er wat van te maken, zaken te bestuderen. Geef leerwerk op maat, op de manier die precies past bij het kind. En altijd huiswerk, want huiswerk doen is bezig zijn met je toekomst: van leren uien snijden tot agenda bijhouden tot woordjes leren, huiswerk moet altijd. Serieus op elk niveau.

Op het Letterplein kan ik inderdaad zo eigenwijs zijn. En hoopvol, samen met de student en de ouders. En maken dat dat ‘moeten’ wel leuk blijft.

Hoe belangrijk is het vergroten van de zelfstandigheid bij kinderen met een ondersteuningsbehoefte?

Heel, heel belangrijk, denk ik. Ik denk dat mensen er gelukkiger van worden als zij zelfstandig(er) zijn. Meer hun eigen kleur aan hun bestaan kunnen geven. Meer hun eigen wensen in kunnen vullen. Meer van zichzelf en anderen begrijpen. Meer zelfrespect, meer eigenheid: worden wie je bent. Blijven ontwikkelen, elke dag een beetje meer. Hoe meer je kan, hoe interessanter je bestaan is.

Welke ondersteuning bied jij scholen en ouders als het gaat om de “Hoogvliegers”?
Iedereen kan de werkboeken en de materialen en de agenda van leermethode “De Hoogvliegers” kopen en er mee aan de slag gaan. Daar hoef je zelf helemaal geen leerkracht voor te zijn. Er zit een duidelijke handleiding bij en als je niet weet waar je mee moet beginnen, of als je ergens mee zit, kun je mij bellen of mailen, dan help ik.

Wat ook kan, is dat ouders en/of begeleiders/leerkrachten een aantal sessies hier op het kantoor beleven. Dan vertel ik alles over de opbouw van “de Hoogvliegers”, en hoe dat bij dit ene kind past. Natuurlijk observeer ik dan eerst het kind, zodat ik specifieke tips kan geven. Daarna maken we gezamenlijk een begin in de werkboeken.

 
Wat ook kan, is dat ouders hun kind wekelijks naar het Letterplein laten komen. Dan overleggen we wat er allemaal aan bod zal komen, hoe en in welke mate:  zelfstandigheid bij wonen, werken, gezondheid, reizen en vrije tijd, geletterdheid en gecijferdheid. Dan doe ik de begeleiding zelf, voor (meestal) 2 uren aan één stuk en geef voor de hele week,  voor elke dag een half uurtje huiswerk mee, precies op maat van het kind. Dat heet “zelfstandigheidsbevordering” of “training eigen regie”, en daar kan een PGB voor ingezet worden.

Hoe ervaar jij de ondersteuning/samenwerking vanuit de zorg en het onderwijs voor kinderen met ASS?
Op het Letterplein zijn de begeleidingen altijd één op één, dus hier kunnen we heel precies inzoomen op het kind en op wat er in de klas/in de groep op het programma staat.  Letterplein werkt in het verlengde van speciale en reguliere scholen en instituten. We zijn niet elkaars concurrenten, we versterken elkaar.

Wat doet de Commissie van Advies bij het Letterplein?

De Commissie van Advies, dat is mijn klankbord. “The Special Forces”, want daar zitten, vind ik, bijzondere mensen in, die op de één of andere manier ervaringsdeskundig zijn. Ik spreek deze mensen vaak, dus ik kan makkelijk even wat voorleggen en zij geven dan hun visie vanuit hun eigen hart en expertise.  Overleg is belangrijk: “Wat denk jij daarvan?” is een heel goede vraag. De mensen in de CvA zijn heel verschillend, dus ik hoor dan vaak iets wat mij verrast, iets wat ik nog niet bedacht of gehoord had.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Mensen met ASS (en ook alle andere mensenkinderen met hun bijzonderheden) laten mij dagelijks zien dat er wél hoop is. Er kan wél wat veranderen, verbeteren. De kinderen (studenten!) hebben zin in leren, in ontwikkelen. Dat gaat niet vanzelf, maar dat gaat wél. Het is een supergoed gevoel om te zien dat dàt waar je op hoopt, ook bewaarheid kan worden. Het doel is belangrijk, maar de weg naar dat doel toe is bezaaid met kleine deel-doeltjes. Die haal je dan, deel-doel na deel-doel. Prachtig, zo een weg! Wat er ook aan de hand is, gewoon aan het werk gaan, dat hebben mijn studenten mij geleerd. Ja, daar word ik wel vrolijk van!

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Johan Cruyff schijnt ooit gezegd te hebben: “Je ziet het pas als je het door hebt.” Dat is waar.
Een heldere blik krijgen en hebben en houden kan best lastig zijn te midden van vaak niet zo rooskleurige verslagen en rapportages. Dan is het fijn dat ik hulp krijg van een bevlogen team: de ouders zelf.

Waar word jij blij van en krijg je energie van?
Van honderdduizendmiljoen dingen:

Van die student die niet kan/wil praten, maar ineens iets in het oor van Meneer De Beer* fluistert.
* De grote hond die bekend staat om zijn luisterend oor. Zie Commissie van Advies op de website.
Van die student die echt niets lust, maar wel zelfgemaakte soep eet.
Van die student die ineens wel gedag zegt.
Van die student die mij opbelt op maandagmorgen, om te klagen dat de Maandagse Mail (de wekelijkse lesbrief) deze week wel erg laat is, zeg, schiet eens op juf.

Van die student die ineens ziet dat tellen “steeds hetzelfde maar dan meer” is.
Van die student die vraagt: “Als ik met de metro kan, kan ik dan ook met de tram? De bus? De boot naar Texel?”
Enzovoort. Daar moet ik erg om lachen.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?

Als moeder ben je deskundig waar het jouw kind betreft. Verzamel andere deskundigen om je heen. Want “It takes a village to raise a child”, dus zorg voor je eigen Commissie van Advies, je eigen klankbordgroep voor overleg en slimme ideetjes en een blik die altijd helder en blij blijft.

Kunnen jullie een introductie geven wie jullie zijn?

Wij zijn Kelly en Arinda! Al zo'n zeven jaar noemen wij het prachtige Bali ons thuis. Beiden zijn we getrouwd met een Indonesische man en zijn we gezegend met twee kinderen (3 en 1), die een mooie mix van Indonesische en Nederlandse culturen in zich hebben. Ik, Arinda, breng mijn jarenlange expertise in het onderwijsveld mee, waar ik een schat aan kennis heb verzameld over onderwijsinhoudelijke thema's. Mijn partner, Kelly, heeft zich de afgelopen tien jaar juist gefocust op het onderwijs vanuit zijde van schoolleveranciers.

Waarom zijn jullie gestart met EigenReis?

EigenReis is ontstaan uit een gedeelde passie en noodzaak. Wij, Kelly en Arinda, bevonden ons in vergelijkbare situaties: wonend op Bali met een verlangen naar kwalitatief hoogstaand Nederlands onderwijs voor onze kinderen. Onze gesprekken draaiden vaak om de invloed van moedertaalonderwijs op verschillende aspecten van de ontwikkeling van een kind. We geloven sterk in de kracht van het beheersen van je moedertaal, in ons geval Nederlands, voor de sociaal-emotionele ontwikkeling, persoonlijke identiteit en culturele verbondenheid. Bovendien is het een springplank voor het leren van andere talen en het vergroten van toekomstige carrièrekansen.

Een andere belangrijke drijfveer voor het starten van EigenReis was ons verlangen om onze kinderen een op maat gemaakte educatieve ervaring te bieden. Een aanpak waarbij hun individuele behoeften, tempo, interesses en talenten centraal staan. De hoge kosten van internationale scholen op Bali, die kunnen oplopen tot €20.000 per jaar per kind, waren voor ons ook een belangrijk aspect. Zeker omdat zelfs tegen deze prijzen we niet vonden wat we zochten. Hieruit ontstond ons idee voor EigenReis: een onderwijsoplossing waarmee we een sterke basis bieden, maar ook alle ruimte hebben om écht te kijken naar de behoeften, interesses en talenten van ieder kind.

In hoeverre heeft EigenReis kennis en ervaring met Thuiszitters?

Sinds onze lancering in september zijn er 50 leerlingen die onderwijs volgen met EigenReis. Drie hiervan zijn leerlingen die voorheen thuiszitter waren. Dankzij EigenReis zijn zij weer tot leren gekomen. Deze kinderen behoren tot gezinnen die in het buitenland verblijven, waar de leerplicht niet geldt.

Als thuisonderwijs in Nederland toegestaan zou zijn, zou het aantal kinderen dat we kunnen helpen veel hoger kunnen zijn. In Nederland wordt volledig online onderwijs namelijk beperkt door de leerplichtwetgeving die regelmatig fysiek schoolbezoek vereist. We krijgen regelmatig aanvragen van ouders wiens kinderen vastlopen in het Nederlandse onderwijssysteem. Zij willen graag met EigenReis een nieuw onderwijstraject starten, maar stuiten op de complexiteit van de leerplicht. Het is hartverscheurend dat kinderen vaak eerst fysiek en emotioneel moeten uitvallen voordat een vrijstelling van leerplicht overwogen wordt. Dit terwijl een alternatieve onderwijsvorm, zoals EigenReis aanbiedt, vaak al in een vroegere fase een passende oplossing kan zijn.

Ons doel is niet alleen om een onderwijsoplossing te bieden aan kinderen die al vastgelopen zijn, maar juist om te voorkomen dat kinderen überhaupt vastlopen. Door een flexibele, op het kind afgestemde benadering van onderwijs te bieden, willen we elk kind de kans geven om te werken aan een sterke educatieve basis en te groeien op hun eigen unieke manier.

Kan je aangeven waarom het zo belangrijk is om aandacht te schenken aan intrinsieke motivatie en talentontwikkeling?

Wanneer kinderen vanuit hun eigen intrinsieke motivatie leren, zien we dat het leerproces makkelijker en effectiever verloopt. Kinderen worden in hun kracht gezet, iets wat iedereen in het dagelijks leven zal herkennen. Zodra je bezig bent met iets dat je echt interesseert, is het absorberen van kennis en het ontwikkelen van vaardigheden een stuk eenvoudiger. Dit is een cruciaal inzicht dat we mee willen geven aan ouders van thuiszitters. Door je kind de controle te geven over zijn leerproces en te beginnen met onderwerpen die hem boeien, is de kans dat het leerplezier terugkeert groter. Als gevolg zien we een groei van zelfvertrouwen, waardoor ze ook makkelijker nieuwe onderwijsgebieden verkennen.

We vinden talentontwikkeling ook ontzettend belangrijk. We geloven dat veel talent verloren gaat door te starre onderwijsnormen en een te strak vastgestelde basis die elk kind zou moeten hebben. Hierdoor blijft er weinig ruimte over voor de ontwikkeling van unieke talenten. Als een kind bijvoorbeeld uitzonderlijk creatief is maar minder talent heeft voor rekenen, zetten wij liever in op het versterken van dat creatieve talent. Juist nu is er een groeiende behoefte aan creatieve geesten. En zoals we steeds zien: leren vanuit eigen motivatie leidt tot betere leerresultaten. Wat ons betreft gaat het niet alleen om het aanleren van feiten en vaardigheden, maar vooral om het ontsluiten van het unieke potentieel van elk kind.

Wat is de Facta (leer) methode?

De Faqta leermethode is onderdeel van ons programma en is een kerndoeldekkende methode die zich richt op essentiële kennisgebieden zoals wereldoriëntatie, burgerschap, kunstzinnige oriëntatie, topografie, digitale geletterdheid, wetenschap en techniek.

Wat Faqta zo uniek maakt, is een eigentijdse benadering die verder gaat dan alleen kennisoverdracht. Net als wij geloven zij dat vaardigheden zoals creativiteit, onderzoek, presentatie en kritisch denken net zo belangrijk zijn als kennis. Deze vaardigheden zijn namelijk cruciaal voor kinderen om hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen. Faqta maakt gebruik van geïntegreerde thema's. Deze zijn multiperspectief van aard en omvatten diverse vakgebieden zoals geschiedenis, aardrijkskunde, burgerschap, natuur & techniek, kunst & cultuur, en topografie. Door thematisch te werken is er een samenhang en krijgt de lesstof zoveel meer betekenis.

Bovendien biedt Faqta kinderen de vrijheid om de lesstof vanuit een thema op hun eigen manier te af te sluiten. Dit kan variëren van een traditionele toets tot creatievere vormen zoals een presentatie, vlog of theatervoorstelling. Door kinderen deze vrijheid en verantwoordelijkheid te geven en in te spelen op hun individuele interesses, zien we een opmerkelijke toename in leerresultaten.

Hoe kan het aanbod van EigenReis de school ontlasten?

EigenReis is een veelzijdige oplossing die scholen op diverse manieren kan ondersteunen en ontlasten. Wanneer scholen merken dat kinderen vastlopen omdat de onderwijsomgeving niet aansluit bij hun behoeften, bijvoorbeeld bij kinderen die moeite hebben met veel prikkels, biedt EigenReis een effectief alternatief. Ons programma maakt het mogelijk voor kinderen om (gedeeltelijk) vanuit huis te leren. Alle resultaten, inclusief opdrachten en toetsen, worden online verwerkt, waardoor leerkrachten een duidelijk overzicht hebben van de voortgang en de kwaliteit van het onderwijs, terwijl leerlingen de kans krijgen om op hun eigen manier en tempo te leren.

Daarnaast bieden we ondersteuning door gekwalificeerde leerkrachten beschikbaar te stellen voor individuele lessen, wat een uitkomst kan zijn voor scholen die kampen met een tekort aan capaciteit. Dit kan variëren van bijwerkprogramma’s tot reguliere lessen. Ons programma is bovendien een ideale oplossing voor het huidige lerarentekort. Scholen kunnen met EigenReis lesinstructies op vaste dagen inplannen, waarna leerlingen deels zelfstandig vanuit huis kunnen werken. Dit digitale systeem zorgt ervoor dat leerkrachten eenvoudig en volledig inzicht hebben in de voortgang van elke leerling. Ook ontlasten we leerkrachten met onze planningen en de Academie waardoor er veel meer tijd en ruimte is voor de kinderen.

Maar ook hoe kan het aanbod van EigenReis ook de ouder ontlasten met thuisonderwijs?

We begrijpen dat thuisonderwijs voor ouders een uitdaging kan zijn, vooral als ze geen onderwijsachtergrond hebben. Daarom hebben we ons programma specifiek ontworpen om ouders in staat te stellen hun kinderen hoogwaardig onderwijs te bieden, zelfs zonder eerdere onderwijservaring. Onze OuderAcademie, te vergelijken met een mini-pabo die je in 3,5 uur doorloopt, begeleidt ouders door de online leeromgevingen en voorziet hen van alle benodigde tools en kennis om hun kinderen effectief te ondersteunen.

De lessen binnen EigenReis zijn bijna allemaal voorzien van duidelijke instructies en uitlegvideo’s. Dit zorgt ervoor dat ouders precies weten hoe ze de lesstof aan hun kinderen kunnen overdragen. Bovendien hebben we handige planningstools ontwikkeld die structuur en overzicht bieden. Dit omvat een jaarplanning, blokplanningen en weekplanningen voor alle jaargroepen. Deze hulpmiddelen zijn ontworpen om de organisatie van het thuisonderwijs te vereenvoudigen en ouders te helpen bij het creëren van een effectieve, gestructureerde leeromgeving voor hun kinderen.

Hoe ziet de dagindeling eruit van het online lesprogramma?

Bij EigenReis begin je met een essentiële stap: de lesvoorbereiding. Dit houdt in dat je de lessen klaarzet, wat zowel dagelijks als wekelijks kan worden gedaan. Het unieke aan ons systeem is de vrijheid die het biedt; je bepaalt zelf waar en wanneer je onderwijs geeft. De voorbereidingstijd is efficiënt en overzichtelijk, gemiddeld kost het je slechts 20-30 minuten per week per kind.

Zodra de voorbereidingen klaar zijn, kun je direct starten met de lessen. Onze weekplanning geeft een helder overzicht van de lessen die aangeboden moeten worden voor een kerndoeldekkend programma. Belangrijk hierbij is dat we duidelijk aangeven of er ondersteuning nodig is van de LeerCoach/ouder, of bepaalde opdrachten overgeslagen kunnen worden (bijvoorbeeld als ze niet passen binnen de een-op-een onderwijssituatie), of dat het kind de opdracht zelfstandig kan uitvoeren.

De resultaten van deze lessen verwerk je vervolgens in het LeerLogboek. Dit logboek is meer dan een standaardrapport met cijfers; het biedt een compleet beeld van de leerreis van het kind. Zo biedt een cijfer niet altijd volledig inzicht; een stabiele score van 8 kan een ander leerproces weerspiegelen dan een groei van een 6 naar een 8. Daarnaast is er binnen ons systeem ruimte om leerprocessen vast te leggen die verder gaan dan het standaardcurriculum. Denk aan vaardigheden die een kind opdoet tijdens gitaarles of tijdens het koken.

Wat betreft de tijd die kinderen aan het thuisonderwijs besteden: gemiddeld zijn leerlingen in groep 3 en 4 ongeveer 1 uur per dag bezig, terwijl dit in groep 7 en 8 toeneemt tot ongeveer 2,5 uur per dag.

Is het online thuisonderwijs aanbod alleen gericht voor het basisonderwijs?

Hoewel we wel online Nederlandse les verzorgen in het voortgezet onderwijs, is ons thuisonderwijsprogramma inderdaad exclusief voor het basisonderwijs. Dit is een bewuste keuze, omdat hier onze kennis en ervaring zit. Bovendien zijn we momenteel nog aan het onderzoeken hoe we het voortgezet onderwijs voor onze eigen kinderen willen vormgeven.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de ouders van een kind met een (dreigende) Thuiszitter?

Vertrouw op je gevoel! Onthoud altijd dat jij je kind het beste kent. Neem de tijd om echt te luisteren naar wat je kind je vertelt – zowel met woorden als met gedrag. Ga op basis hiervan op zoek naar oplossingen of alternatieve onderwijsvormen.

Het huidige onderwijssysteem neigt ernaar te focussen op algemene normen, terwijl de nadruk eigenlijk zou moeten liggen op het individuele kind. Dit kan soms leiden tot (wat ons betreft) onterechte labels voor kinderen die gewoonweg niet binnen de gestandaardiseerde kaders passen. Onthoud dat 'leerproblemen' vaak niet liggen bij het kind, maar eerder bij de beperkingen van het systeem.

Tot slot: Erken en vier de kleine stappen en successen. Dit kan het zelfvertrouwen van je kind enorm vergroten.