Allergisch voor moeten - Het handboek voor beelddenkende jongeren – door Natasja Esmeijer

Dit “ Allergisch voor moeten - handboek voor beelddenkende jongeren” ligt al een tijdje op mijn eettafel om er een stukje over te schrijven. Maar hoe geef je een oordeel over een boek waar zo ontzettend veel nuttige informatie in staat? En waar ik elke keer als ik het oppak en lees weer wat uit leer? Maar bij het begin beginnen dan, de…

Beschrijving:

Beelddenkende jongeren leren anders. Ze worden allergisch voor moeten, omdat ze zich steeds moeten aanpassen. In dit boek leren ze zichzelf beter kennen. Dan wordt leren geen ‘moeten’ maar ‘willen’.

Vind jij ook dat je op school altijd zoveel moet en dat het altijd moet zoals de docent het uitlegt? En wil jouw hoofd eerst weten waarom en hoe je iets moet doen, voor je kunt beginnen? Dan kan het zijn dat jij een beelddenker bent en anders leert dan ze op school lesgeven. Dat past niet. Dát maakt jou allergisch voor moeten.

Zeker wanneer je als beelddenker ook nog een neurodiversiteit hebt zoals ADHD, Autisme, hoogbegaafdheid, hooggevoeligheid, dyslexie of dyscalculie wordt het leren een lastige bezigheid, terwijl je toch elke dag naar school moet. In dit boek leg ik je precies uit hoe beelddenken en al die andere neurodiversiteiten je hersenen anders laten werken. Ontdek hoe je daar op school en thuis mee om kunt gaan én kunt laten zien wat jij in je mars hebt!

In dit boek leer je jezelf kennen waardoor jij vanzelf meer zelfvertrouwen krijgt. Gewoon door erachter te komen hoe jouw specifieke brein werkt en wat er in jouw gereedschapskist zit om te leren. Want als je je steeds moet aanpassen, word je vanzelf iemand anders. Dit boek geeft je je eigenheid terug. Je zal je hele leven blijven leren als beelddenker, dus kun je maar beter weten hoe je dat zo makkelijk mogelijk voor elkaar krijgt. Op jouw manier. 

Recensie:

Dit dikke boek is bedoeld voor jongeren op de basisschool en het voortgezet onderwijs en dat maakt dat het taalgebruik zeer toegankelijk is. Op het niveau van kinderen van deze leeftijd, niet kinderachtig maar vlot zonder populair te willen zijn. Ook voor mij als volwassenen is het prima te lezen en te begrijpen, eigenlijk superfijn om de soms ingewikkelde materie op zo’n heldere duidelijke manier uitgelegd te krijgen!

Het boek is verdeeld is drie delen:

Het eerste deel legt vooral uit wat het verschil is tussen beelddenken en taaldenken en hoe anders je dan denkt en leert. De werking van je brein wordt uitgelegd maar ook waar het misgaat als jij op school moet leren op een manier die niet past bij jou.

Het tweede deel legt uit welke neurodiversiteiten je kan hebben, ADHD, ADD, Autisme, Dyslexie, hooggevoeligheid, hoogbegaafdheid, Dyscalculie, TOS en ook als je valt onder de LHBTIQA+ paraplu krijg je hier uitleg over jouw neurodiversiteit. Waarom zijn jouw hersenen net een beetje anders en waar zijn ze wel goed in?

In het derde deel gaan we naar school. Hoe werkt ons getalsysteem en hoe kun je als beelddenker wel leren lezen, schrijven en je geschiedeniswerkstuk maken

Superleuk is dat het boek helemaal toegespitst is op de beelddenker want het is per hoofdstuk terug te luisteren met de bijgeleverde QR-code. En achter die QR-codes staan dan nog veel meer wetenswaardigheden waaronder podcasts en handige linkjes. En dan heb ik nog niet eens over die geweldige leuke cover en illustraties van Amber Jacobs, deze maken het boek nog aantrekkelijker om te lezen / door te bladeren! Het is zeker niet het goedkoopste boek, maar heb jij een kind wat beelddenker is of je wil je hier meer van weten dan is dit boek zeer zeker de moeite waard om aan te schaffen!

Sandra Raino

Regio-coördinator Mama Vita

Allergisch voor moeten – Het handboek voor beelddenkende jongeren: Auteur: Natasja Esmeijer – Uitgeverij: Booklight – 400 pagina’s – Verschenen: juli 2022 – ISBN: 9789492595461

Link om het boek te kopen:

https://beelddenkendebrein.nl/product/allergisch-voor-moeten/

Website: https://www.beeldigbrein.nl/

Test: verzwaringsdeken Nevali

Mama Vita kreeg het aanbod om verzwaringsdekens van het merk Nevali te testen. Laat Claudette Nouris, manager van Mama Vita, dit nu al tijden eens willen proberen. Daarnaast wilde mijn 21-jarige dochter ook graag deze verzwaringsdeken testen. Vrijwilligers genoeg dus! Maar eerst even dit…

Veel mensen met autisme gebruiken zo’n verzwaringsdeken, waarom werkt dit zo goed?

Uit studies blijkt dat 45-86% van de personen met autisme slaapproblemen heeft. Waarschijnlijk hebben die slaapproblemen invloed op het dagelijks leven. Een Zweedse studie onderzocht het effect van verzwaringsdekens.

De druk van het gewicht van de verzwaringsdeken wordt ook wel diepe-druk-stimulatie genoemd en zorgt voor een kalmerend, veilig en geborgen gevoel. Het onderzoek richtte zich op de slaap én dagelijkse activiteiten bij personen met autisme en/of ADHD. De data werden verzameld middels interviews met kinderen en volwassenen, die o.a. werd gevraagd naar waarom men de deken was gaan gebruiken, wat de invloed van de deken is op de nachtelijke en ochtend routines (zoals in slaap vallen; doorslapen; wakker worden en ontbijten) en de invloed op dagelijkse activiteiten zoals naar school of naar het werk gaan en huishoudelijke taken uitvoeren.

Voor 89% van de geïnterviewden verbeterde het gebruik van de deken de drie genoemde problemen. 59% gaf aan dat ze door het gebruik van de deken makkelijker in slaap vielen. 78% van de deelnemers gebruikte de deken elke nacht. Voor ongeveer de helft van de deelnemers verbeterde het gebruik van de deken hun dagelijkse routines, met name in de avond en in de ochtend. Deze resultaten sluiten aan bij de weinige studies die naar dit onderwerp verricht zijn. *

Test:

Chiara en Claudette testten een verzwaringsdeken van 7 kg. van het merk Nevali. Deze verzwaringsdeken is geschikt voor mensen met een lichaamsgewicht van 60 t/m 85 kilogram dus dat kwam prima uit. Van het merk zijn er nl. verschillende zwaartes (ook voor kinderen), klik hier om deze mogelijkheden te bekijken. De deken wordt geleverd in een superhandige opbergtas, welke je kunt gebruiken om de deken mee te nemen of eventueel op te bergen bv. in de zomer.

Chiara gebruikte ca. 1 jaar van een ander merk een verzwaringsdeken omdat zij heel veel moeite heeft met het inslapen. Sindsdien slaapt zij stukken beter in en zij heeft hier dus veel baat bij. Zij heeft de verzwaringsdeken van Nevali nu ca. 1 maand getest en het beviel haar erg goed, vooral het feit dat de vakken van de deken (waarin de kleine glazen pareltjes zitten, die het gewicht geven) een stuk kleiner zijn dan haar voormalige verzwaringsdeken vond zij erg prettig. Hierdoor bleef het gewicht goed verdeeld en “zakte” het gewicht niet naar 1 kant. Ook voelt de deken net iets steviger aan dan haar oude deken. Dat klopt ook wel want de verzwaringsdekens van Nevali zijn 7-laags (i.p.v. 5-laags zoals de meeste dekens) zodat zij niet snel gaan lekken! Chiara gebruikt de deken samen met haar dekbed in een dekbedovertrek. Good to know: zij ligt op zolder zonder kachel, in deze kou is dit voor haar geen luxe om dekbed én verzwaringsdeken te gebruiken. Als het wat warmer wordt dan haalt zij haar dekbed eruit en gebruikt ze de verzwaringsdeken in de overtrek.

Claudette heeft nog nooit een verzwaringsdeken gebruikt, maar was erg benieuwd naar het effect van de deken. Ook zij was erg positief na het gebruik van de deken. Zij slaapt door het gebruik van deken sneller in en door. Zij blijft de deken in de toekomst zeker gebruiken!

Kortom, Chiara en Claudette zijn erg blij met de verzwaringsdekens van Nevali!

Sandra Raino

Regio-coördinator Mama Vita

*Bron: https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3938892/nieuws/mensen_met_autisme_slapen_meestal_beter_met_verzwaringsdeken.html

Kun jij een introductie geven van wie je bent?
Ik ben Maike Arends, ik ben getrouwd en moeder van 3 prachtige kinderen. Wij hebben een dochter van 23 met autisme. En we hebben twee zoons van 19 (een tweeling) die allebei een autisme diagnose hebben.
Het is zó moeilijk geweest in ons gezin. Jaren was het spartelen en verzuipen en vaak waren we allemaal gewoon wanhopig en over onze toeren. Het lukte ons lang niet de passende hulp voor ons gezin te vinden. Ik ben heel erg dankbaar dat het uiteindelijk toch gelukt is om goede hulp te vinden en iedereen goed op de rit te krijgen.

Door alle jaren met autisme heb ik uiteraard heel veel geleerd. Het was al langer mijn wens om iets moois met deze kennis te doen. Toen ik in aanraking kwam met wandelcoaching, wist ik in een split second dat ik dit zelf wilde doen. Hoe tof is de combinatie van autisme en wandelcoaching!
Ik ben degene geworden die ik zelf zo nodig had. Een coach die je echt begrijpt, de vinger op de zere plek kan leggen en je vervolgens weer op het pad zet. Vol liefde en aandacht.
Ik werk met moeders van kinderen met autisme. Jij als moeder bent de belangrijkste persoon in het gezin, en de belangrijkste persoon voor je kind. Jij kunt het verschil maken. Ik heb zelf mogen ervaren dat het zo werkt, in ons gezin is dat echt de ommekeer geweest.
Het geeft zoveel meerwaarde dat ik jullie mag laten zien dat het met kinderen met autisme ook heel mooi kan gaan lopen. Ik weet het zéker; het gebeurt in ons gezin en dat kan bij jou ook! 

Wat is een wandelcoach?
Ik ga als wandelcoach samen met jou aan de slag. Buiten, tijdens een wandeling. De natuurlijke omgeving zorgt voor ontspanning in je lijf en in het brein en jouw stress neemt af. Doordat je buiten bent heb je afstand tot je dagelijks leven, en doordat je in beweging bent komt er ook beweging en ruimte in je hoofd: dus meer creatief denken.
Je voelt je buiten prettiger, en dat neem je mee naar huis.
Ik luister naar je, en we hebben gesprekken. We doen samen wandelcoachoefeningen. Deze zorgen ervoor dat je weer gaat voelen. Daardoor krijg je inzicht. Dan komen jouw oplossingen vanzelf.

Ik kan heel veel over wandelcoaching vertellen, maar je kunt het beter ervaren. Maak een afspraak voor jouw vrijblijvende kennismakingswandeling met mij. Dan bespreken we wat ik voor je kan betekenen en voel je meteen of wij een klik hebben!
(De kennismakingswandeling is kosteloos als deze in de bossen bij Best plaats vindt.)

En wat kan je betekenen voor moeders van een kind met ASS?
Allereerst begrijp ik je, en ik weet echt wat autisme is. Ik ben zelf moeder van 3 kinderen met ass. Ik weet inmiddels aardig wat over autisme, en over wat werkt. Dat kan ik jou leren, aan de hand van de dingen waar jij tegenaan loopt.
In een gezin waar autisme een rol speelt, is het vaak al jaren worstelen. Omdat je het zo goed mogelijk voor je kind probeert te doen, om uitbarstingen of meltdowns te voorkomen, ben je in de loop van de tijd vér over je grenzen gegaan. Je bent jezelf (gedeeltelijk) kwijt, en voelt je misschien helemaal geen goede moeder. Daarom is het zo belangrijk om weer op zoek te gaan naar jezelf en jouw grenzen. Hoe voelen die, wat wil je ermee, en hoe geef je ze vriendelijk maar beslist aan?
Hoe kun je liever voor jezelf worden, en je kind daarmee een heel goed voorbeeld geven?

Door onder andere met deze superbelangrijke zaken aan de slag te gaan neem je je eigen touwtjes weer in handen. Je merkt dat het rustiger wordt binnen je gezin. Je leeft je kinderen voor wat belangrijk is. Zo ontstaat er rust en ruimte, waardoor je kind ook weer tot leren komt. En mag groeien tot een prachtig mens!

Het is mijn overtuiging dat jij alles al weet en kunt wat je nodig hebt, we hoeven het samen alleen maar boven water te halen. Ik ga je dus niet zeggen dat je het allemaal helemaal anders moet doen. Wij vinden jouw eigen oplossing, die bij jóu past. Dat is de enige oplossing die voor jou gaat werken!

Welke ervaringen heb je opgedaan naast de coaching opleiding op het gebied van autisme

of zelfzorg?

·         Ik heb 3 jaar geleden mijn wandelcoachopleiding gedaan behaald; sindsdien werk ik als wandelcoach. Ik werk 1 op 1 met moeders en met groepen.
Qua groepen:
3 keer per maand organiseer ik een GroeiWandeling en 3 keer per jaar een GroeiDag voor Jezelf.
Op 4 zaterdagen in het jaar is er een Krachtdag voor vrouwen met autisme, daarnaast zijn er ook 4 Krachtdagen voor partners van iemand met autisme.

·         Ik ben op het moment een opleiding bij Marja Boxhoorn aan het volgen, om ouders van kinderen met ass nóg beter te kunnen coachen.

·         Ik leer van de collega’s waar ik mee samenwerk, en in m’n intervisiegroep.

·         Ik heb 23 jaar ervaring als moeder van kinderen met autisme. Buiten dat, ben ik ook dochter van mijn vader met autisme, en echtgenote van een man die autisme kenmerken laat zien.
Toen onze kinderen pubers werden, werkte ik enige jaren wekelijks met de orthopedagoge die voor ons gezin kwam. Op mijn beurt kon ik dan weer vooruit met mijn kinderen.

·         Ik las en lees veel boeken over autisme en ben zelf ook bezig met persoonlijke groei. Ik lees niet alleen, maar mag ook een (kleine) bijdrage schrijven aan het boek in wording: Lifehacks voor vrouwen met autisme.

·         Regelmatig bezoek ik lezingen en af en toe een congres rondom autisme.

·         Wat een mooi resultaat is van de afgelopen jaren: er zijn echt heel veel webinars en podcasts die bijzonder de moeite waard zijn. Die kijk en luister ik dus graag.

·         Ongeveer sinds 10 jaar beoefen ik yoga, mindfullness en ademhaling. Op een wijze waarin ik het opneem in mijn dagelijks leven. Ik gebruik altijd mindfullness in mijn coachwandelingen. Een uitstekende start van de wandeling!

Hoe belangrijk is de natuur voor ons welzijn?
Door buiten in de natuur te zijn kom je tot rust. Dat is het allerbelangrijkste wat mij betreft!
Je kunt je hoofd even leegmaken en weer opladen met nieuwe energie.
De frisse lucht in het bos zit vol met zuurstof; dit een stuk meer dan in een gebied met weinig groen. Hierdoor ervaar je een echte gezondheidsboost. Stresshormonen, zoals cortisol, nemen af en gelukshormonen zoals serotonine komen vrij. Is het je wel eens opgevallen dat bepaalde ‘problemen’ ineens helemaal niet zo belangrijk blijken te zijn wanneer je in de natuur bent? Je bent meer in het moment en minder in je hoofd, waardoor je beter kunt relativeren. Na een boswandeling voel je je direct lichter en een stuk meer relaxed.

Kan je iets meer vertellen over de “Krachtdag” die je gezamenlijk organiseert met Stienke

de Jager?
Jazeker! Een kleine twee jaar terug vroeg Stienke me of ik de Krachtdagen mee wilde organiseren en uitvoeren.
Er zijn Krachtdagen voor vrouwen met (een vermoeden van) autisme en Krachtdagen voor mensen die een partner hebben met autisme. De grote kracht van Krachtdagen is dat je mensen net als jij ontmoet, met dezelfde soort issues. Je bent niet de enige!
Zowel voor vrouwen als voor partners hebben we 4 verschillende thema’s (dat zijn dus 8 waardevolle dagen per jaar):  inzicht in autisme, autisme en grenzen, relatie en autisme en stress en autisme.
Op een Krachtdag geven we twee workshops; eentje binnen, die meestal wat meer theorie bevat. En eentje buiten die vaak over ervaren en voelen gaat.
Mensen zeggen over de Krachtdagen: wat een erkenning en herkenning!
Voor het eerst doen we dit jaar ook een pilot met een Krachtdag voor stellen .

Daarnaast heb ik met mijn collega Patricia drie jaar geleden GroeiWandelingen gelanceerd. We lopen 3x per maand een route in de buurt van Eindhoven, we hebben 13 verschillende routes en plekken. Ook zijn er GroeiDagen voor Jezelf. De GroeiDagen en -wandelingen zijn voor persoonlijke groei en ontspanning. We werken wat meer met creativiteit, mindfullness en meditatie. Iedereen is welkom, maar het is grappig dat er veel vrouwen deelnemen die moeder zijn van een kind met autisme.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Autisme heeft me 3 heel bijzondere kinderen gebracht waar ik zielsveel van hou;  3 bijzondere, waardevolle en prachtige jongvolwassenen met bovendien heerlijke humor. Ze kijken vaak anders naar het leven, en dat levert verrassend leuke dingen op.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?
Dat ik dingen aan mijn kinderen moest leren die ik zelf nog niet onder de knie had.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?
Ik word heel erg blij van buiten zijn. Liefst midden in de natuur. Ik zie altijd heel veel en maak graag foto’s van wat ik zie. Er vliegen uren om zonder dat ik het in de gaten heb, en ik kom opgeladen het bos weer uit.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?
Zorg goed voor jezelf en werk aan jezelf. Dan zul je wondertjes zien gebeuren.

10x vragen aan Norbert Groot

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

Mijn naam is Norbert Groot, ik ben geboren in Enkhuizen en woon in Wageningen waar ik in de jaren ’90 ook gestudeerd heb. Na mijn afstuderen heb ik gedurende 14 jaar in Ecuador gewoond en gewerkt. Ik heb daar ook mijn partner ontmoet en onze drie kinderen zijn in Ecuador geboren. Sinds 2015 wonen we als gezin in Nederland. Ik houd van buiten, natuur, lopen en hardlopen. In dat opzicht is Ecuador een ideaal land, maar ook de omgeving van Wageningen vind ik erg aantrekkelijk. Ik houd van lezen, zowel romans als wetenschappelijk-historische boeken.

Welke activiteiten heb je inmiddels gedaan op het gebied van autisme?

Ik heb bij het Leo Kannerhuis gewerkt (Workhome) van 2002 tot 2005. In de tien jaar daarna heb ik in Ecuador veel verschillende dingen gedaan op het gebied van autisme. Onderzoek in samenwerking met Martine Delfos, oudergespreksgroepen, een autismecentrum opgezet, trainingen en cursussen gegeven, een boek geschreven ‘Autisme vanuit een ontwikkelingsperspectief’ samen met Martine Delfos. Van 2015 tot 2022 heb ik bij stichting Jados gewerkt op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. Sinds 2022 werk ik samen met Habitat Lekker Leven en Martine Delfos om een ‘Habitat Delfos Huis’ op te zetten.

Hoe ben je ooit terecht gekomen in Ecuador?

De eerste keer (in 1995) dat ik naar Ecuador ben gegaan was in het kader van mijn landbouwstudie in Wageningen. Ik had toen een onderzoeksproject samen met een andere student in de bergen in het noorden van het land tegen de Colombiaanse grens aan. In de negen maanden dat ik er woonde heb ik vriendschappen opgebouwd. Onder meer daarom ben ik in 1998 weer naar Ecuador gegaan, maar nu ook om vrijwilligerswerk te doen in de hulpverlening. Mijn idee was om een half jaar te gaan, uiteindelijk ben ik gebleven tot 2002. En in 2005 ben ik wederom naar Ecuador vertrokken en ben tot 2015 gebleven. Sindsdien woon ik weer in Nederland.

Op welke manier heb je dr. Martine Delfos ontmoet en is samenwerking ontstaan?

Ik kende haar werk nog niet, maar las in een tijdschrift (Engagement denk ik) dat zij in Peru op het gebied van autisme actief was geweest. Dat was voor mij een reden om contact met haar te zoeken en van daaruit is samenwerking ontstaan.

Hoe belangrijk is de vaderrol in de opvoeding van een ASS-gezin?

Dat weet ik niet, maar ik vermoed minstens zo belangrijk als de vaderrol in ieder ander gezin.

Waarom is het belangrijk om fysieke bijeenkomsten voor en door vaders te organiseren?

Dat weet ik niet echt. Dat is ook iets wat ik wil ervaren en leren. Maar vaders zullen zowel antwoorden hebben als vragen en het is goed om daar naar te luisteren en een situatie te creëren om dat te doen.

Hoe ervaar jij de ondersteuning vanuit de zorg en het onderwijs voor kinderen met ASS?

Dat is een hele grote vraag, waarbij de kans groot is dat ik mijn antwoord tekort doe aan… Algemeen denk ik dat er heel veel aandacht is, dat de docenten en hulpverleners heel veel werk verzetten tot aan overspannenheid toe. Tegelijkertijd denk ik dat we in een land als Nederland ons teveel richten op diagnoses en daardoor juist het kind uit het oog verliezen. Specifiek bij ASS komt dan nog dat we uitgaan van een stoornis en daardoor kinderen juist niet helpen om te ontwikkelen wat ze wel zouden kunnen.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Voorheen zou ik gezegd hebben: dat je aan het denken wordt gezet. Maar dat is niet ASS, niet de diagnose, dat zijn de mensen zelf.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Hetzelfde antwoord: dat je aan het denken wordt gezet. Dat begint meestal lastig als je het nog niet begrijpt en/of je daardoor er nog in slaagt om echt met elkaar in contact te komen.

Waar word jij blij van en krijg je energie van?

Als het lukt om in contact te komen, samen te werken en iemand weer zelf aan het roer van zijn of haar leven komt te staan. En je dan, soms naar jaren, een bericht krijgt met een cijferlijst en een diploma.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?

Dat is moeilijk, dat suggereert dat ik iets zou weten wat ‘een groep mensen die ik niet ken’ nog niet weet. Heel algemeen zou ik daarom zeggen: iedereen heeft zijn of haar perspectief. Dat is een gegeven. Ieder perspectief is een bijdrage aan een geheel, maar nooit een geheel in zichzelf. Vraag de perspectieven van anderen: van vaders, van de kinderen, van de mensen die buiten die cirkel staan op momenten dat je vastloopt / voelt dat je het niet kan overzien.

Zie voor meer informatie https://nl.linkedin.com/in/norbert-groot-3b953739

10x vragen aan Michiel Peereboom

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

In 2001 ben ik afgestudeerd als basis-arts, waarna ik me heb gespecialiseerd in heel andere dingen, met humor als overkoepelend thema. Ik heb meerdere cabaretprogramma’s gemaakt, films en series geschreven en ik regisseer online video’s voor o.a. satirische website De Speld. Daarnaast sta ik regelmatig op het podium op medische congressen als dagvoorzitter, debatleider en met op maat gemaakt “Medisch Cabaret”.

Wat versta jij onder Medisch Cabaret? En hoe belangrijk is humor bij een serieus onderwerp als autisme?

De term “Medisch Cabaret” is ontstaan omdat ik via mond op mond reclame steeds weer werd gevraagd om op te treden in de medische sector. Met mijn geneeskundige achtergrond voel ik meestal goed aan wat er in de zaal speelt en hierdoor weet ik waar de grenzen liggen van wat nog grappig is en wat niet. Met enige regelmaat word ik ook ingevlogen als er een lastige discussie moet worden gevoerd en ik breng als debatleider dan automatisch humor mee in het gesprek. Ik doe dit altijd bewust omdat ik humor zie als belangrijkste bindmiddel in de communicatie. Het neemt spanningen weg en maakt lastige onderwerpen gemakkelijker bespreekbaar omdat je even je brein een sprongetje laat maken. Bij een onderwerp als autisme is dat niet anders. Vaak ligt de humor daar waar dingen mis gaan, waar mensen elkaar niet goed begrijpen. Dit gegeven heb ik dan ook als uitgangspunt genomen voor de pilot van mijn serie “Lieve Livs Leven”.

Op welke manier is het idee gekomen om een film of serie te maken over “Lieve Livs leven”?

NPO ZAPP organiseert ieder jaar een wedstrijd waarvoor meerdere makers een pilot mogen maken van een kinderserie. Toen bij onze dochter de diagnose autisme werd gesteld, vielen alle specifieke kenmerken bij mezelf ook op hun plek. Dit is dus waar ik mijn hele leven al profijt én last van heb. En dit is ook waarom ik mijn dochter vaak net iets beter begrijp dan mijn omgeving. De strijd tussen “normaal moeten doen” en “jezelf kunnen zijn” zie ik bij haar en mezelf en ik wilde dit verbeelden via het fictieve meisje Liv. Ze filmt de wereld om zich heen zonder zichzelf in beeld te brengen en door “haar ogen” krijgen we alle misverstanden en problemen mee. Waarbij ik zelf met veel plezier de ouder speel die zijn uiterste best doet, maar haar simpelweg gewoon niet altijd kan begrijpen.

Hoe belangrijk is de vaderrol in de opvoeding van een ASS-gezin?

Ik denk dat het belangrijk is dat ieder kind opgroeit in een liefdevolle gezinssituatie, ongeacht welke rol de ouders hebben. In mijn geval ben ik blij dat ik continu kan putten uit mijn eigen ervaring met autisme en dit kan vertalen naar mijn dochter toe. Mijn boodschap is: autisme is een andere vorm van normaal, we hoeven het niet perse te verbergen, laten we kijken wat alle voordelen zijn.

Hoe ervaar jij de ondersteuning vanuit de zorg en het onderwijs voor kinderen met ASS?

We zijn heel tevreden met de ondersteuning die we krijgen vanuit het onderwijs. Er wordt echt met ons meegedacht en de school zet zich in om meer kennis over autisme op te doen. Onze ervaring met de zorg is wat wisselender. Het kan soms echt een zoektocht zijn om de juiste match te vinden in begeleiding en de lange wachtlijsten maken dit niet veel beter.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Had ik al iets over humor gezegd? :) Ik maak in mijn werk iedere dag gebruik van datgene wat mijn brein net even anders maakt. Tijdens een optreden hoef ik soms niet veel anders te doen dan de associaties die ik in mijn hoofd heb gewoon hardop uit te spreken om de zaal te laten lachen. Daarnaast zie ik nu dat ik altijd heel veel bezig ben geweest met het bestuderen van sociaal gedrag om me heen, zowel verbaal als non-verbaal. Kennelijk om alle regels te begrijpen zodat ik “normaal” kon doen. Dit maakt dat ik nu vrij gemakkelijk hele gesprekken tussen uiteenlopende personages op papier kan zetten, wat ik zie als een enorm voordeel bij het schrijven van scenario’s.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Tijdens mijn jeugd en studietijd heb ik ook moeilijke periodes gekend en achteraf zou ik denk ik enorm geholpen zijn geweest als iemand me kon vertellen dat dit een naam had. Een van mijn drijfveren voor de serie is dan ook om de kenmerken van autisme op een luchtige manier onder de aandacht te brengen. Ik hoor nu van veel ouders hoe herkenbaar ze de serie vinden, maar ik lees op YouTube ook reacties als “wat een brutaal kind”. Ik hoop dat ik hiermee kan laten zien dat achter het woord “brutaal” een hele wereld schuilgaat.

Waar word jij blij van en krijg je energie van?

Nou dat zijn alle positieve reacties die ik nu krijg op deze pilot. Of op andere dagen een zaal die keihard lacht. Maar goed, op alle dagen dat ik geen optredens heb werkt een kop koffie, een goed gesprek en samen lachen vaak ook al heel goed.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?

Ik vind een tip geven wel lastig omdat het zo algemeen is, terwijl iedereen in een andere situatie zit. Maar ik denk dat ik dan toch weer de humor wil noemen. Dit helpt om afstand te nemen, om lucht te krijgen, om contact te maken. Een ruzie kan soms echt als een blad aan de boom omslaan na een onverwachte grap. Heel bijzonder vind ik dat.

Pilot filmpje Lieve Livs Leven  https://www.youtube.com/watch?v=Zg0p7C6sUFY