10x vragen aan Michiel Peereboom
Kun jij een introductie geven wie jij bent?
In 2001 ben ik afgestudeerd als basis-arts, waarna ik me heb gespecialiseerd in heel andere dingen, met humor als overkoepelend thema. Ik heb meerdere cabaretprogramma’s gemaakt, films en series geschreven en ik regisseer online video’s voor o.a. satirische website De Speld. Daarnaast sta ik regelmatig op het podium op medische congressen als dagvoorzitter, debatleider en met op maat gemaakt “Medisch Cabaret”.
Wat versta jij onder Medisch Cabaret? En hoe belangrijk is humor bij een serieus onderwerp als autisme?
De term “Medisch Cabaret” is ontstaan omdat ik via mond op mond reclame steeds weer werd gevraagd om op te treden in de medische sector. Met mijn geneeskundige achtergrond voel ik meestal goed aan wat er in de zaal speelt en hierdoor weet ik waar de grenzen liggen van wat nog grappig is en wat niet. Met enige regelmaat word ik ook ingevlogen als er een lastige discussie moet worden gevoerd en ik breng als debatleider dan automatisch humor mee in het gesprek. Ik doe dit altijd bewust omdat ik humor zie als belangrijkste bindmiddel in de communicatie. Het neemt spanningen weg en maakt lastige onderwerpen gemakkelijker bespreekbaar omdat je even je brein een sprongetje laat maken. Bij een onderwerp als autisme is dat niet anders. Vaak ligt de humor daar waar dingen mis gaan, waar mensen elkaar niet goed begrijpen. Dit gegeven heb ik dan ook als uitgangspunt genomen voor de pilot van mijn serie “Lieve Livs Leven”.
Op welke manier is het idee gekomen om een film of serie te maken over “Lieve Livs leven”?
NPO ZAPP organiseert ieder jaar een wedstrijd waarvoor meerdere makers een pilot mogen maken van een kinderserie. Toen bij onze dochter de diagnose autisme werd gesteld, vielen alle specifieke kenmerken bij mezelf ook op hun plek. Dit is dus waar ik mijn hele leven al profijt én last van heb. En dit is ook waarom ik mijn dochter vaak net iets beter begrijp dan mijn omgeving. De strijd tussen “normaal moeten doen” en “jezelf kunnen zijn” zie ik bij haar en mezelf en ik wilde dit verbeelden via het fictieve meisje Liv. Ze filmt de wereld om zich heen zonder zichzelf in beeld te brengen en door “haar ogen” krijgen we alle misverstanden en problemen mee. Waarbij ik zelf met veel plezier de ouder speel die zijn uiterste best doet, maar haar simpelweg gewoon niet altijd kan begrijpen.
Hoe belangrijk is de vaderrol in de opvoeding van een ASS-gezin?
Ik denk dat het belangrijk is dat ieder kind opgroeit in een liefdevolle gezinssituatie, ongeacht welke rol de ouders hebben. In mijn geval ben ik blij dat ik continu kan putten uit mijn eigen ervaring met autisme en dit kan vertalen naar mijn dochter toe. Mijn boodschap is: autisme is een andere vorm van normaal, we hoeven het niet perse te verbergen, laten we kijken wat alle voordelen zijn.
Hoe ervaar jij de ondersteuning vanuit de zorg en het onderwijs voor kinderen met ASS?
We zijn heel tevreden met de ondersteuning die we krijgen vanuit het onderwijs. Er wordt echt met ons meegedacht en de school zet zich in om meer kennis over autisme op te doen. Onze ervaring met de zorg is wat wisselender. Het kan soms echt een zoektocht zijn om de juiste match te vinden in begeleiding en de lange wachtlijsten maken dit niet veel beter.
Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Had ik al iets over humor gezegd? :) Ik maak in mijn werk iedere dag gebruik van datgene wat mijn brein net even anders maakt. Tijdens een optreden hoef ik soms niet veel anders te doen dan de associaties die ik in mijn hoofd heb gewoon hardop uit te spreken om de zaal te laten lachen. Daarnaast zie ik nu dat ik altijd heel veel bezig ben geweest met het bestuderen van sociaal gedrag om me heen, zowel verbaal als non-verbaal. Kennelijk om alle regels te begrijpen zodat ik “normaal” kon doen. Dit maakt dat ik nu vrij gemakkelijk hele gesprekken tussen uiteenlopende personages op papier kan zetten, wat ik zie als een enorm voordeel bij het schrijven van scenario’s.
Logische vervolgvraag: en het lastigste?
Tijdens mijn jeugd en studietijd heb ik ook moeilijke periodes gekend en achteraf zou ik denk ik enorm geholpen zijn geweest als iemand me kon vertellen dat dit een naam had. Een van mijn drijfveren voor de serie is dan ook om de kenmerken van autisme op een luchtige manier onder de aandacht te brengen. Ik hoor nu van veel ouders hoe herkenbaar ze de serie vinden, maar ik lees op YouTube ook reacties als “wat een brutaal kind”. Ik hoop dat ik hiermee kan laten zien dat achter het woord “brutaal” een hele wereld schuilgaat.
Waar word jij blij van en krijg je energie van?
Nou dat zijn alle positieve reacties die ik nu krijg op deze pilot. Of op andere dagen een zaal die keihard lacht. Maar goed, op alle dagen dat ik geen optredens heb werkt een kop koffie, een goed gesprek en samen lachen vaak ook al heel goed.
Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?
Ik vind een tip geven wel lastig omdat het zo algemeen is, terwijl iedereen in een andere situatie zit. Maar ik denk dat ik dan toch weer de humor wil noemen. Dit helpt om afstand te nemen, om lucht te krijgen, om contact te maken. Een ruzie kan soms echt als een blad aan de boom omslaan na een onverwachte grap. Heel bijzonder vind ik dat.
Pilot filmpje Lieve Livs Leven https://www.youtube.com/watch?v=Zg0p7C6sUFY