Boekpresentatie “ARFID te lijf” van Rita Maris
ARFID (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder - Vermijdende/restrictieve Voedselinnamestoornis) hangt vaak samen met autismespectrumstoornissen. De meeste mensen met een autismespectrumstoornis geven aan last te hebben van de sensorische problemen rondom eten. Onderzoek heeft aangetoond dat 21% van de kinderen en jongeren met autisme voldoen aan de criteria van ARFID.
Op vrijdag 30 september jl. waren Susana en ik één van de vele genodigden op de boekpresentatie van het nieuwe boek “ARFID te lijf” van Rita Maris in de Basiliek te Veenendaal. Rita Maris, tevens auteur van “Over leven met ARFID” en “Thijs lust geen ijs”, journalist en moeder van twee kinderen met ARFID gaat in dit boek opnieuw op zoek naar antwoorden op de vele vragen die zij heeft rondom de eetstoornis ARFID. Dit keer richt zij haar aandacht op pubers en (jong) volwassenen.
Susana, zelf ook moeder van een kind met ARFID die onder behandeling is geweest in het Seyscentrum, was al bekend met het werk van Rita en zij heeft mij geïntroduceerd in de wereld van deze nog relatief onbekende eetstoornis. Met 2 jong volwassenen met autisme thuis die, laten we het voorzichtig zeggen, nogal “lastig” zijn met eten ging er een wereld voor mij open.
Ook op deze boekpresentatie was er een heleboel herkenning. Samen met de vele ervaringsdeskundigen, zorgprofessionals, naasten en afgevaardigden van diverse instanties luisterden wij naar de uitleg van Eric Dumont en Diana Kroes van het SeysCentra (https://www.seyscentra.nl/verwijzers/arfid) wat ARFID inhoudt en welke behandelingen er zijn. Ook kwamen er 2 ervaringsdeskundigen aan het woord. Linda heeft overgewicht omdat zij alleen maar “ongezond” voedsel lust en daarnaast kreeg zij geen enkel begrip is vanuit de familie. De schaamte overheerste, gelukkig weet zij nu dat zij ARFID heeft en staat op de wachtlijst van een eetkliniek. En het zeer schrijnende verhaal van een vrouw die na het overlijden van haar moeder een voortdurende angst voor braken ontwikkelde en hierdoor 62 kilo afviel. Consulten bij 16 verschillende instellingen, vele diagnoses en een zelfmoordpoging verder weet zij nu dat zij ARFID heeft. Zij werkt op haar eigen manier aan haar angsten en ziet haar toekomst weer rooskleurig tegemoet!
Groot respect voor Rita Maris die deze middag ook aangreep om verbinding te zoeken en kennis te delen over de eetstoornis ARFID zodat geen patiënt en/of ouder ooit nog van het kastje naar de muur gestuurd hoeft te worden!
Sandra Raino
Regio-coördinator Stichting Mama Vita en regiomoeder Mama Vita Zaanstad
Het boek “ARFID te lijf” – Rita Maris
Aan het boek hebben tachtig ervaringsdeskundigen en zorgprofessionals meegewerkt en wordt er in duidelijke overzichtelijke hoofdstukken ingegaan op vragen zoals: Wat is ARFID nu precies? Hoe kan het ontstaan? Hoe komt het dat angst als een rode draad door het leven van ARFID-patiënten loopt en waar komt deze angst vandaan? Wat is het verschil tussen ARFID en picky eating of tussen anorexia en ARFID en waarom hebben zoveel mensen met autisme eetproblemen? Welke behandeling helpt?
Een aanrader voor een ieder die struggelt met deze eetproblematiek!
Uitgeverij: Graviant Publishers – 344 blz. – september 2022 – ISBN 978-9492593603
Wat is ARFID?
ARFID (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder - Vermijdende/restrictieve Voedselinnamestoornis)
De eetstoornis ARFID kent meerdere verschijningsvormen. Zo kan ARFID ontstaan doordat er mensen zijn die de sensorische kenmerken van voedsel niet prettig vinden en/of moeite hebben met het proberen van nieuwe voedingsmiddelen. Denk hierbij aan de structuur of de smaak en/of kleur van eten. Dit komt veelal voor bij mensen met autisme, AD(H)D, hooggevoeligheid en/of hoogbegaafdheid.
Daarnaast kan ARFID ontstaan doordat er angst is voor de aversieve gevolgen van het eten van bepaalde producten (of zelfs hele productgroepen). Dit kan zijn ontstaan na een traumatische gebeurtenis rondom eten, zoals een ernstig verslikincident.
Een minder bekende verschijningsvorm van ARFID is het ontbreken van de hongerprikkel of het ontbreken van interesse voor eten. Deze mensen hebben geen trek, een vol gevoel, zitten na een paar hapjes vol of vergeten simpelweg te eten.