Kun jij een introductie geven van wie je bent?
Mijn naam is Renate van der Kwast. 20 jaar werkte ik met liefde in de jeugdzorg. Een botsing in 2008 zette letterlijk in 1 klap mijn wereld op de kop. Ik kwam arbeidsongeschikt thuis te zitten.
Toen bleek dat van mijn 2 zonen de oudste PDD-NOS had , was het een geluk bij een ongeluk, dat ik er voor hem kon zijn. Hem de ondersteuning kon bieden die nodig was.
Veel steun vond ik bij Mama Vita, waar ik mede-moeders tegenkwam, die in hetzelfde schuitje zaten.
Na mijn scheiding ging ik op zoek naar wie ik ook weer was, dat was ik kwijt.
‘Bewust zijn’ kwam op mijn pad en al vlot voelde ik dat dit mijn nieuw te bewandelen pad was. Ik volgde opleidingen en deed sessies, pelde mezelf laagje voor laagje af. Zo ontdekte ik steeds meer wie ik ben. Ook mijn missie werd duidelijk: Mensen ondersteunen in hun proces van weer trouw zijn aan zichzelf!
Vanuit coachpraktijk Onyx bied ik nu transformatieve coachsessies en diverse persoonlijke readingen. Daarnaast leid ik cirkels en geef meditaties. En al is mijn energiepeil soms lager dan ik zou wensen, ik geniet met volle teugen van het werk dat ik nu doen kan. Zo draag ik nu mijn steentje bij om de wereld een beetje mooier te maken!
Waarom ben jij regiomoeder geworden?
Toen er een plek vrij kwam in regio Zeewolde/ Harderwijk kriebelde het meteen; ik wilde daar graag invulling aan geven. Even nog twijfelde ik of het slim was, qua mijn eigen energie, maar het levert ook heel veel op, om ook op deze wijze, mensen/ moeders te mogen steunen. Bovendien zijn mijn zonen inmiddels volwassen. Zij wonen nog wel heel gezellig thuis, maar hebben een stuk minder zorg en aandacht nodig, waardoor ik de ruimte voelde.
Samen met de andere regiomoeder(s) is dit een dankbare taak, die me veel voldoening geeft.
Wat beteken jij voor mensen met ASS en de MV moeders in jouw eigen regio?
De belangrijkste kwaliteiten die ik inzet zijn het uitstralen van rust, creëren van veiligheid en het bieden van duidelijkheid. Het mooie is dat ik steeds meer ‘dwarsverbanden’ leg, tussen mijn levens- en werk-ervaringen. Al enkele malen heb ik een Me-time – ochtend aan de Mama Vita-moeders geboden, met een fijne meditatie als afsluiter. En vanaf nu bied ik die ook aan andere regio’s aan!
Welke ervaringen en/of opleidingen heb je opgedaan op het gebied van autisme of zelfzorg?
Ooit was mijn eerste beroepsopleiding die tot creatief therapeut. Daarmee kwam ik op een structuurgroep met oa kinderen met autisme aan het werk, waar ik later leidinggevende werd binnen diezelfde organisatie. Vele interne en externe opleidingen deed ik in die tijd, van ‘Geef me de vijf’ tot ‘Oplossingsgericht coachen’. Naast het groepswerk leidde ik meermaals een oudergroep, met ‘Opvoeden zo’.
Zelfzorg is van wezenlijk belang! Zeker voor moeders van een kind dat extra zorg nodig heeft. Dit heb ik zelf ervaren, hoe gemakkelijk je jezelf op de laatste plaats zet. Dit houdt je een tijdje vol, in de overlevingsstand, maar uiteindelijk ‘knap je af’. Alle opleidingen die ik de laatste jaren deed, zijn erop gericht om steeds weer naar binnen te keren en te ontdekken wat het is dat jij nodig hebt. De blokkades die je eventueel tegenkomt om dat jezelf te geven/ gunnen, die kunnen getransformeerd en geheeld worden! Dankbaar ben ik, dat ik daar aan kan bijdragen.
Dit jaar is het thema 'ruimte voor autisme'. Nog te vaak stuit de manier van denken, waarnemen en communiceren van mensen met autisme op onbegrip in de maatschappij.
Hoe kijk jij naar het thema ‘ruimte voor autisme’?
Het is voor ieder mens belangrijk dat hij kan zijn, wie hij werkelijk is.
In onze maatschappij worden mensen zo in hokjes geduwd en wordt er van ze gevraagd zich aan te passen, met alle gevolgen van dien.
Ook kinderen en volwassenen met autisme hebben de ruimte nodig om zichzelf te kunnen en mogen zijn! Om te kunnen groeien en ontwikkelen op hun manier.
Waar zie jij verbetering als je kijkt naar het thema ‘ruimte voor autisme’?
Als ik om me heen kijk, naar mijn eigen zoon en andere kinderen met autisme, dan word ik zo niet blij van hoe het onderwijs vaak de plank misslaat. Er wordt van kinderen verwacht dat ze zich aanpassen, maar als er zoveel kinderen uitvallen in het onderwijs, dan lijkt het me toch tijd om eens te bezien of er niet is aangepast dient te worden in het aanbod van onderwijs.
Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Elk mens met wie ik in contact kom, laat mij iets zien. Mijn zoon leerde mij, dat ik me soms om dingen druk maakte, die niet van wezenlijk belang zijn. Een mooi voorbeeld vind ik het omgaan met tijd:
Toen wij op tijd de deur uit moesten voor een tandartsafspraak nam mijn zoon alle tijd om ondanks mijn haast, toch nog even het konijn een dikke knuffel te geven…
Hij bleef daarin dichter bij zichzelf, terwijl ik me de stress liet opdringen van het op tijd zijn.
Daarnaast heb ik via Mama Vita veel mooie moeders ontmoet en daar zijn fijne vriendschappen uit ontstaan.
Logische vervolgvraag: en het lastigste?
Het lastigste vind ik de zorg om de toekomst, die ik lange tijd had, voor mijn zoon. Tegenwoordig krijg ik steeds meer vertrouwen in hem en zie ik hem groeien. Ik weet dat hij zijn levenspad op zijn manier en in zijn tempo bewandelt en dat dit ok is.
Op de buitenwereld heb je weinig grip, wel op je binnenwereld!
Waar word jij blij van of krijg je energie van?
Ik ben blij met het leven!
Dat klinkt misschien heel cliché, maar door mijn ongeluk werd ik me er bewust van, dat het leven maar zo voorbij kan zijn.
Een dankbaar mens ben ik, dat ik ben, wie ik ben!
Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een ondersteuningsbehoefte?
Zorg eerst goed voor jezelf, zodat je er daarna goed voor een ander kunt zijn!
Meer info over mijn werk en over mij vind je op www.coachpraktijk-onyx.nl .
Warme groet, Renate