Verslag symposium DYL en prijsuitreiking Autvinder do 4 april 2024

Op 4 april jl. was ik aanwezig op het symposium van Design Your Life bij de HAN in Nijmegen. Design Your Life is een innovatief project, met als doel jongvolwassenen met autisme en hun begeleiders in staat te stellen hun eigen technologische oplossingen te ontwerpen. Zo krijgen jongeren meer grip op hun eigen leven. Op 4 april zijn de resultaten gepresenteerd tijdens het symposium en zijn de volgende onderdelen onder de aandacht gebracht;

• De belangrijkste bevindingen en resultaten van het "Design Your Life" project delen.

• Praktische workshops en demonstraties geven over het gebruik van technologische tools door jongvolwassenen met autisme.

• Een platform bieden voor discussie en het delen van best practices met betrekking tot inclusieve technologie en zelfstandigheid.

Aan het einde van de middag zijn ook de Autvinder prijzen uitgereikt door Tjerk Feitsma van de stichting Neurodiversiteit.

Autisten zijn bovengemiddeld geschikt als uitvinder. Zowel op het technische vlak, maar ook in de maatschappelijke vernieuwing.  In het verleden zijn veel belangrijke innovaties voortgekomen door hoe autisten naar de wereld kijken. En dat gebeurt nu nog steeds. Geholpen door doorzettingsvermogen en capaciteit om te blijven broeden op ideeën. De weerzin om onrecht, onlogica en inefficiëntie ruimte te gunnen. Het vermogen om radicaal anders de wereld te zien, dan alle anderen. Om niet altijd te luisteren naar wat anderen zeggen, maar door hun eigen ding te doen en hun eigen mening te hebben. En dat is waardevol. Dat is krachtig. Daarmee maken we de wereld beter voor iedereen.

Op de website van Neurodiversiteit kan je alle uitvinders vinden die een bijdrage hebben geleverd. De grote winnaars van deze middag waren Bastiaan Jong en Ruben Plooster met de Coffeeboy. De Coffeeboy door Bastiaan Jong en Ruben Plooster, werkend bij 3D-Ambacht, is een innovatie die mensen met een visuele beperking in staat stelt zelf koffie te halen bij bedrijfskoffieautomaten. Door een tactiele mal over het touchscreen van de automaat te plaatsen, kunnen blinden en slechtzienden zelfstandig hun drankje selecteren, waardoor zowel zijzelf als hun collega’s profiteren van meer autonomie en inclusiviteit op de werkvloer. De Coffee-Boy is geïnspireerd door een vraag uit de Provincie Gelderland en wordt in eigen beheer geproduceerd. https://neurodiversiteit.nl/autvinder/finalisten2024/

Al met al was het een inspirerende dag waarbij ik veel nieuwe kennis heb opgedaan en nieuwe mooie contacten heb gemaakt.

Claudette Nouris

Manager Mama Vita

Kan jij een introductie geven wie je bent?

Mijn naam is Sofie van de Waart en ik ben ondernemer in onderwijsland; op allerlei manieren probeer ik passend onderwijs voor leerlingen die nét even anders zijn voor elkaar te boksen.

Hoe ben je in het onderwijs terecht gekomen?

Ik heb na mijn Europese Studies de PABO gedaan omdat ik altijd veel affiniteit met kinderen had.

Waarom geef je speciale aandacht aan Hoogbegaafdheid?

Hoogbegaafde leerlingen vallen vaak buiten de boot omdat ze nét even anders zijn. Daarom lukt het hen vaak niet te functioneren in ons onderwijssysteem terwijl ze juist zoveel talenten hebben. Daar wil ik aandacht voor blijven vragen.

En heb je de club van juf Sofie opgestart?

Omdat er zoveel aanvragen waren van ouders naar aanleiding van de documentaire Utopie van juf Sofie zijn we met een aantal collega`s bij elkaar gaan zitten om die hulpvragen te beantwoorden. Inmiddels begeleiden we niet alleen ouders en leerlingen maar ook scholen.

Hoe ziet het aanbod van de Delta voorziening voor langdurige Thuiszitters eruit?

Dat is een huiskamer en leslokaal waar een mentor, coach én klassen assistent samen een groep van 17 jongeren begeleiden met maatwerk op schools en emotioneel vlak.

Waarom geeft jouw boek “De wereld van juf Sofie” zoveel inzicht en kennis over HB in het onderwijs?  Het is een boek met verzamelde onderwijscolumns uit Trouw en aangezien ik veel met hoogbegaafde kinderen werk zitten er een heel aantal columns bij die over dit thema gaan.

In december 2023 heeft Omroep Max een documentaire gemaakt over “De utopie van Sofie”. Welke impact heeft dit gehad op jouw leven maar geldt dit ook voor de HB kinderen?

De spin off van de documentaire is nog steeds bezig. Door deze documentaire is zichtbaar geworden wat voor werk ik doe en hoe belangrijk het passende onderwijsaanbod voor deze leerlingen is en daar geef ik veel lezingen over in het land.

In februari 2024 heb jij de prijs “Vrouw in de media Award 2023 provincie Brabant” gewonnen. Ben je trots op wat jij hebt bereikt?

Ik was enorm vereerd, trots klinkt vreemd, ik doe wat ik altijd al deed als leerkracht en onderwijsprofessional maar nu is dat opeens zichtbaar geworden en dat is natuurlijk heel leuk. Op deze manier kan ik nog meer aandacht vragen voor de thema`s die ik belangrijk vind.

Welk aanbod kan jij bieden aan ouders en onderwijsprofessionals?

Met de club van juf Sofie begeleiden wij leerlingen, ouders en scholen die hulp nodig hebben op het gebied van hoogbegaafdheid. Zo begeleiden we vastgelopen leerlingen, geven we ouderconsulten en  geven we workshops op scholen over onder meer hoogbegaafdheid.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de ouders van een kind met een (dreigende) Thuiszitter?

Probeer de relatie met school goed te houden. Zelfs als je kind over moet stappen heb je school nodig dus probeer in harmonie in gesprek te blijven, hoe lastig dat soms ook is.

 Meer informatie Website https://jufsofie.nl/

10 vragen interview Jasmijn Jaran “workshop Zelfzorg”

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Mijn naam is Jasmijn, ik ben 36 jaar en ik woon samen met mijn 2 kinderen Ellanor (7 jaar) en Noah (5 jaar) in Enschede. In het dagelijkse leven bent ik docent psychologie op een Hogeschool in Enschede. ik ben daarnaast ook opgeleid als psycholoog en heb sinds maart 2023 een eigen praktijk. Mijn dochter is gediagnosticeerd met ASS. Mijn zoon heeft daarnaast ook ARFID en is hoogbegaafd.

Waarom ben je gestart met het organiseren van workshops over zelfzorg?
Vooral, omdat ik zelf de steun en handvatten vanuit de hulpverlening heb gemist. Ik heb wel ouderbegeleiding gehad, maar toch ontbrak er ‘iets’. Niemand heeft mij namelijk voor kunnen bereiden op het rouwproces; Dat is misschien een vreemde woordkeuze, maar rouwen is ook ‘afscheid nemen van iets’. Namelijk in mijn geval: afscheid nemen van mijn toekomstbeeld dat mijn kind een normale ontwikkeling gaat doormaken. Ik heb zelf een achtergrond als psycholoog, ik kan zelf daardoor heel makkelijk op zoek naar theorie en oefeningen wat bij mij past. Maar hoe zit dat voor andere ouders? Hierdoor ontstond het idee om workshops te ontwikkelen, om ook andere ouders te ondersteunen in hun proces en ze juist ook veerkrachtiger te maken.

Wat kan je betekenen voor de moeders van een kind met autisme en/of hoogbegaafdheid?
Mijn missie is om deze moeders wel die handvatten mee te geven. Hiervoor ik mijn expertise als psycholoog en mijn ervaring als ervaringsdeskundige (moeder van een kind met ASS) gebundeld en workshops gemaakt. Elke workshop bevat een ander thema, zodat je er uit kunt halen waar jij op dat moment behoefte aan hebt. Thema’s in de workshops welke aanbod komen zijn: positief denken kun je leren, hoe krijg ik weer meer energie en kom ik tot ontspanning en er is natuurlijk ruimte om andere ouders te spreken over hun ervaringen.

Welke ervaringen heb je opgedaan naast jouw opleiding en werk als psycholoog?
Ik ben begonnen in de kinder- en jeugdpsychiatrie, waar ik met kinderen met ontwikkelingsstoornissen (waaronder ASS) heb gewerkt. Later ben ik meer met jeugd en volwassenen gaan werken in de GGZ. Nu werk ik zo’n 6 jaar als docent psychologie voor de opleiding social work op een hogeschool in het oosten van het land. En is de cirkel min of meer rond, ik kan hier namelijk mijn steentje bijdragen om de toekomstig hulpverleners op te leiden en mijn ervaring (ook als ervaringsdeskundige) mee te geven.

Hoe belangrijk is de ondersteuning als coach? Niet alleen voor de persoon die je begeleid maar ook voor de familie en hele omgeving?

ASS heb je niet alleen, maar heeft het hele gezin. En juist de naasten (ouders/ verzorgers) moeten enorm veel dragen en zich aanpassen aan de persoon(en) met ASS. Doordat je zelf leert vitaler en weerbaar te blijven, zorgt het ervoor dat het kan bijdragen en dat je ook veerkrachtiger in het leven staat als ouder.

Andere uitdagingen binnen onze achterban zoals ARFID komen ook voor. Geef jij over deze onderwerpen ook psycho-educatie of een workshop?

Naast mijn workshops geef ik ook individuele coaching. Hier ligt vooral de focus op jou als ouder, om jouw veerkracht en weerbaarheid te vergroten.

Psycho- educatie kan dan een onderdeel zijn, omdat het vaak zo is dat je eerst hetgeen moet begrijpen wat er bij je kind gebeurt voordat er ruimte bij jou als ouder kan ontstaan. Zoals ARFID, hoe werkt het dat mijn kind de structuren van groenten niet kan verdragen?

Tevens geef ik ook lezingen en voorlichtingen voor groepen (over onder andere ASS). Denk hierbij aan gemeenten, vrijwilligersorganisaties of scholen.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?
Het heeft mij geleerd als moeder om te kijken naar de ‘simpele dingen’ in het dagelijkse leven en vooral ‘vertragen’. Geen schreeuwerige (een bom aan prikkels) indoor speeltuinen, maar samen naar het bos gaan en daar schatten verzamelen. Dat zijn de allerleukste momenten samen, vooral omdat mijn kinderen vanwege hun sensorische (zintuigelijke) gevoeligheid ook zo enorm mindfull kunnen genieten van alles wat ze zien en horen. Luisteren naar de vogeltjes, mooie kleuren in het bos zien. Bewust genieten!

Logische vervolgvraag: en het lastigste?
Het constante aanpassen. Ik heb hier best mee geworsteld. Kreeg mijn dochter een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje, brak het zweet mij uit omdat ik bij voorbaat al wist hoe ze zou terugkomen. Hoe moet dat met verschonen, want ze draagt nog een luier? Wat nou als ze daar midden op het feestje een meltdown krijgt, of een ander kindje gaat slaan? En als ze naar het feestje gaat, moeten we het weekend helemaal niets plannen want dan moet ze bijkomen. Dat vraagt om veel aanpassingen in het dagelijkse leven en dat vind ik wel het lastigste.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?
Ik kan heel erg genieten van een wandeling in de natuur, maar ook mijn ogen uitkijken in een museum. Of juist lekker een netflix marathon houden. Die momenten moet ik wel echt inplannen (want ik ben een alleenstaande moeder), maar ik kan er enorm van opladen.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een

ondersteuningsbehoefte?
Regel die oppas dat je even de deur uit kan om te gaan sporten. Regel die gezichtsbehandeling als je daar zin in hebt of ga juist wel een boek lezen als er een volle wasmand op je staat te wachten. Want deze momenten helpen jou, als moeder weer even op te laden. En dat is ook veerkrachtiger worden!

Recensie “Autisme op school“

Dr. Martine Delfos https://www.mdelfos.nl/

Martine Delfos behoefte eigenlijk geen introductie bij de Mama Vita moeders. Inmiddels is het boek “Autisme op school” alweer de 4e druk en verscheen het laatste boek 10 jaar geleden in 2 delen. Martine heeft nu het basis-en het voortgezet onderwijs samengebracht.  Er is namelijk veel gebeurd in de laatste jaren. De visie van Martine is steeds meer wetenschappelijk onderbouwd en met deze insteek heeft ze het boek op nieuw geschreven voor onderwijsprofessionals, ouders en jongeren.

In de eerste hoofdstukken wordt ingegaan op het socio-schema en de ontwikkeling bij autisme. Het is heel belangrijk om naar het hele mens te kijken en niet alleen naar gedragsproblemen. De opeenvolgende hoofdstukken richten zich op de atypische ontwikkeling op school en de schoolpraktijk. In heldere en praktische taal legt ze uit wat autisme of ATO (atypische ontwikkeling) op school betekent; hoe je een probleem herkent, hoe je ermee om kunt gaan, maar ook hoe je problemen kunt voorkomen. Denk hierbij aan leerstrategieën.

In het boek staan veel voorbeelden met uitleg voor mogelijkheden van ontwikkeling van basisschool tot hoger onderwijs. Er is ook veel aandacht voor de problemen met de verschillende vakken.

Je voelt dat Martine als geen ander onze kinderen begrijpt en zich met hart en ziel heeft ingezet voor dit boek. Er is zoveel potentie en groei bij onze kinderen met de juiste ondersteuning. Het boek draagt zeker bij aan meer begrip en een open blik voor onze kinderen in het onderwijs.

Claudette Nouris

Manager Mama Vita

Kun jij een introductie geven wie jij bent?

Ik ben juf Mir en ik ben een Amsterdamse moeder van 3 heel erg volwassen kinderen. En de vrouw van een leuke man, en de baas van 4 leuke katten en 2 leuke honden. En de juf van een heleboel leerlingen/studenten* , ik weet echt niet meer hoeveel. Sinds 1988 ben ik juf, dus reken maar uit hoeveel jaren al…….
*Leerlingen zeg ik eigenlijk nooit meer. Van een student verwacht je een zelfstandige en actieve leerhouding. En dat is wat ik wil!

Ooit was ik juf Nederlands en Engels op cluster 2, 3 en 4 scholen en toen schreef ik vellen vol extra lesjes, omdat veel kinderen moeite hadden om de schoolboeken te begrijpen. Met die schrijverij bleef ik maar bezig en bezig en bezig en ineens waren het echte boeken geworden: “de Hoogvliegers” omdat je er echt mee omhoog komt. Hiermee kun je leren schrijven en lezen en rekenen, ook als je daar altijd al moeite mee gehad hebt.
Daarna bedacht ik nog wat: een schooltje waar je met “de Hoogvliegers” kon werken: Letterplein. Alleen werd dat geen schooltje, maar een zorginstelling waar je kunt leren zelfstandig te worden. Geen zorginstelling waar je verzorgd wordt, dus. Je leert hier zelf voor jezelf te zorgen.

*  cluster 2: doven, slechthorenden, spraak/taalbemoeilijkten en studenten met autisme;
     cluster 3: Zeer Moeilijk Lerende Kinderen en Langdurig Zieke Kinderen;
     cluster 4: Kinderen met gedragsproblemen.

Waarom ben jij gestart met het Letterplein?
Sommige kinderen komen niet helemaal tot hun recht in het onderwijs. Ik wilde iets specialer dan een speciale school. Eén op één en specifiek op de eigenheid van dat ene kind gericht. Maar ook serieus: iets moeten moet je ook leren. Doelen nastreven.
Een kind is geen kant-en-klaar product, maar nog in de maak. De één doet dat snel, de ander langzaam, de volgende heel apart op een heel eigen maniertje. Maar: “in de maak”. Geef hem/haar dan ook de kans om er wat van te maken, zaken te bestuderen. Geef leerwerk op maat, op de manier die precies past bij het kind. En altijd huiswerk, want huiswerk doen is bezig zijn met je toekomst: van leren uien snijden tot agenda bijhouden tot woordjes leren, huiswerk moet altijd. Serieus op elk niveau.

Op het Letterplein kan ik inderdaad zo eigenwijs zijn. En hoopvol, samen met de student en de ouders. En maken dat dat ‘moeten’ wel leuk blijft.

Hoe belangrijk is het vergroten van de zelfstandigheid bij kinderen met een ondersteuningsbehoefte?

Heel, heel belangrijk, denk ik. Ik denk dat mensen er gelukkiger van worden als zij zelfstandig(er) zijn. Meer hun eigen kleur aan hun bestaan kunnen geven. Meer hun eigen wensen in kunnen vullen. Meer van zichzelf en anderen begrijpen. Meer zelfrespect, meer eigenheid: worden wie je bent. Blijven ontwikkelen, elke dag een beetje meer. Hoe meer je kan, hoe interessanter je bestaan is.

Welke ondersteuning bied jij scholen en ouders als het gaat om de “Hoogvliegers”?
Iedereen kan de werkboeken en de materialen en de agenda van leermethode “De Hoogvliegers” kopen en er mee aan de slag gaan. Daar hoef je zelf helemaal geen leerkracht voor te zijn. Er zit een duidelijke handleiding bij en als je niet weet waar je mee moet beginnen, of als je ergens mee zit, kun je mij bellen of mailen, dan help ik.

Wat ook kan, is dat ouders en/of begeleiders/leerkrachten een aantal sessies hier op het kantoor beleven. Dan vertel ik alles over de opbouw van “de Hoogvliegers”, en hoe dat bij dit ene kind past. Natuurlijk observeer ik dan eerst het kind, zodat ik specifieke tips kan geven. Daarna maken we gezamenlijk een begin in de werkboeken.

 
Wat ook kan, is dat ouders hun kind wekelijks naar het Letterplein laten komen. Dan overleggen we wat er allemaal aan bod zal komen, hoe en in welke mate:  zelfstandigheid bij wonen, werken, gezondheid, reizen en vrije tijd, geletterdheid en gecijferdheid. Dan doe ik de begeleiding zelf, voor (meestal) 2 uren aan één stuk en geef voor de hele week,  voor elke dag een half uurtje huiswerk mee, precies op maat van het kind. Dat heet “zelfstandigheidsbevordering” of “training eigen regie”, en daar kan een PGB voor ingezet worden.

Hoe ervaar jij de ondersteuning/samenwerking vanuit de zorg en het onderwijs voor kinderen met ASS?
Op het Letterplein zijn de begeleidingen altijd één op één, dus hier kunnen we heel precies inzoomen op het kind en op wat er in de klas/in de groep op het programma staat.  Letterplein werkt in het verlengde van speciale en reguliere scholen en instituten. We zijn niet elkaars concurrenten, we versterken elkaar.

Wat doet de Commissie van Advies bij het Letterplein?

De Commissie van Advies, dat is mijn klankbord. “The Special Forces”, want daar zitten, vind ik, bijzondere mensen in, die op de één of andere manier ervaringsdeskundig zijn. Ik spreek deze mensen vaak, dus ik kan makkelijk even wat voorleggen en zij geven dan hun visie vanuit hun eigen hart en expertise.  Overleg is belangrijk: “Wat denk jij daarvan?” is een heel goede vraag. De mensen in de CvA zijn heel verschillend, dus ik hoor dan vaak iets wat mij verrast, iets wat ik nog niet bedacht of gehoord had.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Mensen met ASS (en ook alle andere mensenkinderen met hun bijzonderheden) laten mij dagelijks zien dat er wél hoop is. Er kan wél wat veranderen, verbeteren. De kinderen (studenten!) hebben zin in leren, in ontwikkelen. Dat gaat niet vanzelf, maar dat gaat wél. Het is een supergoed gevoel om te zien dat dàt waar je op hoopt, ook bewaarheid kan worden. Het doel is belangrijk, maar de weg naar dat doel toe is bezaaid met kleine deel-doeltjes. Die haal je dan, deel-doel na deel-doel. Prachtig, zo een weg! Wat er ook aan de hand is, gewoon aan het werk gaan, dat hebben mijn studenten mij geleerd. Ja, daar word ik wel vrolijk van!

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Johan Cruyff schijnt ooit gezegd te hebben: “Je ziet het pas als je het door hebt.” Dat is waar.
Een heldere blik krijgen en hebben en houden kan best lastig zijn te midden van vaak niet zo rooskleurige verslagen en rapportages. Dan is het fijn dat ik hulp krijg van een bevlogen team: de ouders zelf.

Waar word jij blij van en krijg je energie van?
Van honderdduizendmiljoen dingen:

Van die student die niet kan/wil praten, maar ineens iets in het oor van Meneer De Beer* fluistert.
* De grote hond die bekend staat om zijn luisterend oor. Zie Commissie van Advies op de website.
Van die student die echt niets lust, maar wel zelfgemaakte soep eet.
Van die student die ineens wel gedag zegt.
Van die student die mij opbelt op maandagmorgen, om te klagen dat de Maandagse Mail (de wekelijkse lesbrief) deze week wel erg laat is, zeg, schiet eens op juf.

Van die student die ineens ziet dat tellen “steeds hetzelfde maar dan meer” is.
Van die student die vraagt: “Als ik met de metro kan, kan ik dan ook met de tram? De bus? De boot naar Texel?”
Enzovoort. Daar moet ik erg om lachen.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met autisme?

Als moeder ben je deskundig waar het jouw kind betreft. Verzamel andere deskundigen om je heen. Want “It takes a village to raise a child”, dus zorg voor je eigen Commissie van Advies, je eigen klankbordgroep voor overleg en slimme ideetjes en een blik die altijd helder en blij blijft.

Kunnen jullie een introductie geven wie jullie zijn?

Wij zijn Kelly en Arinda! Al zo'n zeven jaar noemen wij het prachtige Bali ons thuis. Beiden zijn we getrouwd met een Indonesische man en zijn we gezegend met twee kinderen (3 en 1), die een mooie mix van Indonesische en Nederlandse culturen in zich hebben. Ik, Arinda, breng mijn jarenlange expertise in het onderwijsveld mee, waar ik een schat aan kennis heb verzameld over onderwijsinhoudelijke thema's. Mijn partner, Kelly, heeft zich de afgelopen tien jaar juist gefocust op het onderwijs vanuit zijde van schoolleveranciers.

Waarom zijn jullie gestart met EigenReis?

EigenReis is ontstaan uit een gedeelde passie en noodzaak. Wij, Kelly en Arinda, bevonden ons in vergelijkbare situaties: wonend op Bali met een verlangen naar kwalitatief hoogstaand Nederlands onderwijs voor onze kinderen. Onze gesprekken draaiden vaak om de invloed van moedertaalonderwijs op verschillende aspecten van de ontwikkeling van een kind. We geloven sterk in de kracht van het beheersen van je moedertaal, in ons geval Nederlands, voor de sociaal-emotionele ontwikkeling, persoonlijke identiteit en culturele verbondenheid. Bovendien is het een springplank voor het leren van andere talen en het vergroten van toekomstige carrièrekansen.

Een andere belangrijke drijfveer voor het starten van EigenReis was ons verlangen om onze kinderen een op maat gemaakte educatieve ervaring te bieden. Een aanpak waarbij hun individuele behoeften, tempo, interesses en talenten centraal staan. De hoge kosten van internationale scholen op Bali, die kunnen oplopen tot €20.000 per jaar per kind, waren voor ons ook een belangrijk aspect. Zeker omdat zelfs tegen deze prijzen we niet vonden wat we zochten. Hieruit ontstond ons idee voor EigenReis: een onderwijsoplossing waarmee we een sterke basis bieden, maar ook alle ruimte hebben om écht te kijken naar de behoeften, interesses en talenten van ieder kind.

In hoeverre heeft EigenReis kennis en ervaring met Thuiszitters?

Sinds onze lancering in september zijn er 50 leerlingen die onderwijs volgen met EigenReis. Drie hiervan zijn leerlingen die voorheen thuiszitter waren. Dankzij EigenReis zijn zij weer tot leren gekomen. Deze kinderen behoren tot gezinnen die in het buitenland verblijven, waar de leerplicht niet geldt.

Als thuisonderwijs in Nederland toegestaan zou zijn, zou het aantal kinderen dat we kunnen helpen veel hoger kunnen zijn. In Nederland wordt volledig online onderwijs namelijk beperkt door de leerplichtwetgeving die regelmatig fysiek schoolbezoek vereist. We krijgen regelmatig aanvragen van ouders wiens kinderen vastlopen in het Nederlandse onderwijssysteem. Zij willen graag met EigenReis een nieuw onderwijstraject starten, maar stuiten op de complexiteit van de leerplicht. Het is hartverscheurend dat kinderen vaak eerst fysiek en emotioneel moeten uitvallen voordat een vrijstelling van leerplicht overwogen wordt. Dit terwijl een alternatieve onderwijsvorm, zoals EigenReis aanbiedt, vaak al in een vroegere fase een passende oplossing kan zijn.

Ons doel is niet alleen om een onderwijsoplossing te bieden aan kinderen die al vastgelopen zijn, maar juist om te voorkomen dat kinderen überhaupt vastlopen. Door een flexibele, op het kind afgestemde benadering van onderwijs te bieden, willen we elk kind de kans geven om te werken aan een sterke educatieve basis en te groeien op hun eigen unieke manier.

Kan je aangeven waarom het zo belangrijk is om aandacht te schenken aan intrinsieke motivatie en talentontwikkeling?

Wanneer kinderen vanuit hun eigen intrinsieke motivatie leren, zien we dat het leerproces makkelijker en effectiever verloopt. Kinderen worden in hun kracht gezet, iets wat iedereen in het dagelijks leven zal herkennen. Zodra je bezig bent met iets dat je echt interesseert, is het absorberen van kennis en het ontwikkelen van vaardigheden een stuk eenvoudiger. Dit is een cruciaal inzicht dat we mee willen geven aan ouders van thuiszitters. Door je kind de controle te geven over zijn leerproces en te beginnen met onderwerpen die hem boeien, is de kans dat het leerplezier terugkeert groter. Als gevolg zien we een groei van zelfvertrouwen, waardoor ze ook makkelijker nieuwe onderwijsgebieden verkennen.

We vinden talentontwikkeling ook ontzettend belangrijk. We geloven dat veel talent verloren gaat door te starre onderwijsnormen en een te strak vastgestelde basis die elk kind zou moeten hebben. Hierdoor blijft er weinig ruimte over voor de ontwikkeling van unieke talenten. Als een kind bijvoorbeeld uitzonderlijk creatief is maar minder talent heeft voor rekenen, zetten wij liever in op het versterken van dat creatieve talent. Juist nu is er een groeiende behoefte aan creatieve geesten. En zoals we steeds zien: leren vanuit eigen motivatie leidt tot betere leerresultaten. Wat ons betreft gaat het niet alleen om het aanleren van feiten en vaardigheden, maar vooral om het ontsluiten van het unieke potentieel van elk kind.

Wat is de Facta (leer) methode?

De Faqta leermethode is onderdeel van ons programma en is een kerndoeldekkende methode die zich richt op essentiële kennisgebieden zoals wereldoriëntatie, burgerschap, kunstzinnige oriëntatie, topografie, digitale geletterdheid, wetenschap en techniek.

Wat Faqta zo uniek maakt, is een eigentijdse benadering die verder gaat dan alleen kennisoverdracht. Net als wij geloven zij dat vaardigheden zoals creativiteit, onderzoek, presentatie en kritisch denken net zo belangrijk zijn als kennis. Deze vaardigheden zijn namelijk cruciaal voor kinderen om hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen. Faqta maakt gebruik van geïntegreerde thema's. Deze zijn multiperspectief van aard en omvatten diverse vakgebieden zoals geschiedenis, aardrijkskunde, burgerschap, natuur & techniek, kunst & cultuur, en topografie. Door thematisch te werken is er een samenhang en krijgt de lesstof zoveel meer betekenis.

Bovendien biedt Faqta kinderen de vrijheid om de lesstof vanuit een thema op hun eigen manier te af te sluiten. Dit kan variëren van een traditionele toets tot creatievere vormen zoals een presentatie, vlog of theatervoorstelling. Door kinderen deze vrijheid en verantwoordelijkheid te geven en in te spelen op hun individuele interesses, zien we een opmerkelijke toename in leerresultaten.

Hoe kan het aanbod van EigenReis de school ontlasten?

EigenReis is een veelzijdige oplossing die scholen op diverse manieren kan ondersteunen en ontlasten. Wanneer scholen merken dat kinderen vastlopen omdat de onderwijsomgeving niet aansluit bij hun behoeften, bijvoorbeeld bij kinderen die moeite hebben met veel prikkels, biedt EigenReis een effectief alternatief. Ons programma maakt het mogelijk voor kinderen om (gedeeltelijk) vanuit huis te leren. Alle resultaten, inclusief opdrachten en toetsen, worden online verwerkt, waardoor leerkrachten een duidelijk overzicht hebben van de voortgang en de kwaliteit van het onderwijs, terwijl leerlingen de kans krijgen om op hun eigen manier en tempo te leren.

Daarnaast bieden we ondersteuning door gekwalificeerde leerkrachten beschikbaar te stellen voor individuele lessen, wat een uitkomst kan zijn voor scholen die kampen met een tekort aan capaciteit. Dit kan variëren van bijwerkprogramma’s tot reguliere lessen. Ons programma is bovendien een ideale oplossing voor het huidige lerarentekort. Scholen kunnen met EigenReis lesinstructies op vaste dagen inplannen, waarna leerlingen deels zelfstandig vanuit huis kunnen werken. Dit digitale systeem zorgt ervoor dat leerkrachten eenvoudig en volledig inzicht hebben in de voortgang van elke leerling. Ook ontlasten we leerkrachten met onze planningen en de Academie waardoor er veel meer tijd en ruimte is voor de kinderen.

Maar ook hoe kan het aanbod van EigenReis ook de ouder ontlasten met thuisonderwijs?

We begrijpen dat thuisonderwijs voor ouders een uitdaging kan zijn, vooral als ze geen onderwijsachtergrond hebben. Daarom hebben we ons programma specifiek ontworpen om ouders in staat te stellen hun kinderen hoogwaardig onderwijs te bieden, zelfs zonder eerdere onderwijservaring. Onze OuderAcademie, te vergelijken met een mini-pabo die je in 3,5 uur doorloopt, begeleidt ouders door de online leeromgevingen en voorziet hen van alle benodigde tools en kennis om hun kinderen effectief te ondersteunen.

De lessen binnen EigenReis zijn bijna allemaal voorzien van duidelijke instructies en uitlegvideo’s. Dit zorgt ervoor dat ouders precies weten hoe ze de lesstof aan hun kinderen kunnen overdragen. Bovendien hebben we handige planningstools ontwikkeld die structuur en overzicht bieden. Dit omvat een jaarplanning, blokplanningen en weekplanningen voor alle jaargroepen. Deze hulpmiddelen zijn ontworpen om de organisatie van het thuisonderwijs te vereenvoudigen en ouders te helpen bij het creëren van een effectieve, gestructureerde leeromgeving voor hun kinderen.

Hoe ziet de dagindeling eruit van het online lesprogramma?

Bij EigenReis begin je met een essentiële stap: de lesvoorbereiding. Dit houdt in dat je de lessen klaarzet, wat zowel dagelijks als wekelijks kan worden gedaan. Het unieke aan ons systeem is de vrijheid die het biedt; je bepaalt zelf waar en wanneer je onderwijs geeft. De voorbereidingstijd is efficiënt en overzichtelijk, gemiddeld kost het je slechts 20-30 minuten per week per kind.

Zodra de voorbereidingen klaar zijn, kun je direct starten met de lessen. Onze weekplanning geeft een helder overzicht van de lessen die aangeboden moeten worden voor een kerndoeldekkend programma. Belangrijk hierbij is dat we duidelijk aangeven of er ondersteuning nodig is van de LeerCoach/ouder, of bepaalde opdrachten overgeslagen kunnen worden (bijvoorbeeld als ze niet passen binnen de een-op-een onderwijssituatie), of dat het kind de opdracht zelfstandig kan uitvoeren.

De resultaten van deze lessen verwerk je vervolgens in het LeerLogboek. Dit logboek is meer dan een standaardrapport met cijfers; het biedt een compleet beeld van de leerreis van het kind. Zo biedt een cijfer niet altijd volledig inzicht; een stabiele score van 8 kan een ander leerproces weerspiegelen dan een groei van een 6 naar een 8. Daarnaast is er binnen ons systeem ruimte om leerprocessen vast te leggen die verder gaan dan het standaardcurriculum. Denk aan vaardigheden die een kind opdoet tijdens gitaarles of tijdens het koken.

Wat betreft de tijd die kinderen aan het thuisonderwijs besteden: gemiddeld zijn leerlingen in groep 3 en 4 ongeveer 1 uur per dag bezig, terwijl dit in groep 7 en 8 toeneemt tot ongeveer 2,5 uur per dag.

Is het online thuisonderwijs aanbod alleen gericht voor het basisonderwijs?

Hoewel we wel online Nederlandse les verzorgen in het voortgezet onderwijs, is ons thuisonderwijsprogramma inderdaad exclusief voor het basisonderwijs. Dit is een bewuste keuze, omdat hier onze kennis en ervaring zit. Bovendien zijn we momenteel nog aan het onderzoeken hoe we het voortgezet onderwijs voor onze eigen kinderen willen vormgeven.

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de ouders van een kind met een (dreigende) Thuiszitter?

Vertrouw op je gevoel! Onthoud altijd dat jij je kind het beste kent. Neem de tijd om echt te luisteren naar wat je kind je vertelt – zowel met woorden als met gedrag. Ga op basis hiervan op zoek naar oplossingen of alternatieve onderwijsvormen.

Het huidige onderwijssysteem neigt ernaar te focussen op algemene normen, terwijl de nadruk eigenlijk zou moeten liggen op het individuele kind. Dit kan soms leiden tot (wat ons betreft) onterechte labels voor kinderen die gewoonweg niet binnen de gestandaardiseerde kaders passen. Onthoud dat 'leerproblemen' vaak niet liggen bij het kind, maar eerder bij de beperkingen van het systeem.

Tot slot: Erken en vier de kleine stappen en successen. Dit kan het zelfvertrouwen van je kind enorm vergroten.

Kun jij een introductie geven van wie je bent?

Ik ben een alleenstaande moeder van 2 kinderen met autisme (Robin 21 en Sil 19) en ik woon in Goor samen met mijn kinderen, onze Golden Retriever Dex en 3 katten; Lola, Skittels en Suus.

Ik heb 15 jaar als docent kunstvakken in het VO gewerkt en 2 jaar geleden de sprong in het diepe gewaagd, heb mijn vaste contract opgezegd en ben begonnen als zelfstandig ondernemer bij iQ Coaches.

Wat is een IQ coach?

Een iQ Coach is iemand die je kan helpen om van ‘overleven’ weer ‘leven’ te maken. Dit doordat de iQ Coach bij jou thuis komt, ‘present’ is (dwz je laat merken en voelen er écht voor je te zijn op alle vlakken waar je dat nodig hebt), goed kan luisteren en aandacht heeft voor je problematiek én jou als mens en vooral iemand die niet komt met regels, lijstjes, doelen of het moeten werken aan resultaten behalen. Kijken naar wat nodig is per persoon en niet een format opplakken waarbinnen je moet werken. Zo samen werken aan veranderingen waardoor het leven weer draaglijker wordt.

Waar een iQ Coach ook samen met je naar kijkt en aan werkt is het stuk ‘zingeving’. Het gaat immers niet alleen maar om hoe te functioneren in de maatschappij met alles wat daar op je pad komt, maar ook over jou als persoon en hoe je je daar bij voelt en wat het met je doet, van binnen.

Waarom wil jij het stokje overnemen als regiomoeder van Mama Vita Twente?

Omdat ik denk dat het wel bij me past. Met mijn kennis en kwaliteiten die ik als moeder van twee kinderen met ASS, als docent en mentor in het VO én natuurlijk als iQ Coach heb, denk ik dat ik wel een persoon ben die de groep in Twente goed over kan nemen van de huidige regiomoederkanjers!

Wat kan je betekenen voor mensen met ASS en de MV moeders van regio Twente?

Ik kan goed plannen en organiseren, spreek makkelijk voor groepen en heb veel in mijn netwerk waar we bij de Mama Vita groep wel wat aan kunnen hebben. Ik denk dat ik wel een programma kan maken waar we allemaal baat bij kunnen hebben en de verbondenheid zal doen groeien!

Welke ervaringen heb je opgedaan naast de coaching opleiding op het gebied van autisme

of zelfzorg?

Op het gebied van autisme komt mijn grootste ervaring naast de opleiding natuurlijk van mijn leven met 2 kinderen met ASS. Twee kinderen met dezelfde diagnose maar toch zó verschillend! Het voortdurende leerproces in wat ze nodig hebben van mij, van de maatschappij. Waar lopen ze tegenaan, wat hebben ze daarin nodig en kan ik ze daarbij helpen of is er andere hulp nodig. Dit is een proces van zien, herkennen, begrip hebben (en ook begrijpen dat je niet alles kúnt begrijpen en dat dat ook oké is), aanpassen, evalueren, enz.

Op het gebied van zelfzorg ben ik heel bewust bezig met dat ik er zelf ook mag zijn. Ik leef op de agenda, dat moet ik eerlijk toegeven, maar het plan is om toch eens wat vaker, als het kan, een middag of ochtend of soms een hele dag vrij te plannen. Ik mag dan ook geen huishouden doen of die tijd in laten pikken door anderen!

Verder helpt mij heel erg iets dat ik mezelf al heel lang geleden heb aangeleerd: het je bij allerlei dingen die op je pad komen jezelf afvragen “Wat kost het mij of wat levert het mij op?”. Dit houdt me steeds weer scherp op mijn eigen grenzen en behoeftes en ik kan hier ook heel goed naar handelen. Dat levert me enorm veel rust op in het dagelijks leven!

Hoe belangrijk is een coach? Niet alleen voor de persoon die je begeleid maar ook voor de familie en hele omgeving? Een coach kan van levensbelang zijn! Ik begeleid moeders die huilend voor me hebben gezeten omdat ze niet meer wisten wat ze aan moesten met hun kind. De onmacht, het onzekere toekomstbeeld. Het gevoel er alleen voor te staan, je niet begrepen te voelen, is zowel voor de persoon met autisme als voor de omgeving (ouders, broers en zussen, familie, school, sport, werk, enz.) een hele uitdaging.

Een coach kan helpen door kennisoverdracht, begrip, inzicht en ook door de handen uit de mouwen te steken en samen de keuken te schrobben omdat dat op dat moment helpend is! Het gevoel ervaren dat je er niet meer alleen voor staat en dat er zicht is op verbetering, hoe klein soms ook.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Het leukste aan ASS vind ik de diversiteit. Allerlei instanties weten vaak maar een heel klein beetje van wat autisme is maar denken heel veel te weten helaas. Er is echter geen format voor een autist! Het is steeds weer een zoektocht en dat samen ontdekken vind ik erg leuk! Dat er kwartjes gaan vallen en daardoor druk van de ketel gaat en het leven een beetje draaglijker wordt.

Het heeft mij gebracht dat ik, nog meer dan ik van nature al deed, anders heb leren kijken naar álle mensen, niet alleen die met autisme en dat er achter elk gedrag een onderliggende reden ligt.

Logische vervolgvraag: en het lastigste?

Het lastigste aan ASS vind ik dat de mensen met autisme tegen zoveel onbegrip (door gebrek aan kennis!) aanlopen in deze maatschappij. Het “dat doe je toch gewoon even” wat bij hen dus absoluut zo werkt maar wel wordt verwacht. De zielenpijn, de eenzaamheid, het verloren vertrouwen in de mensheid, dát doet mij pijn voor hen.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Ik wordt blij van een weekendje of dagje weg, lekker uit eten, een museumpje pakken, thuis lekker bezig zijn. Ik krijg energie van mensen die blij zijn omdat ze iets gedaan hebben waar ze blij van zijn geworden!

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een ondersteuningsbehoefte?
Probeer het niet te lang alleen op te lossen omdat jij toch de moeder bent en het allemaal maar moet kunnen, want JIJ bent de moeder toch en moeders kunnen het wel zelf want dat hoor toch zo………… Je hoeft het niet alleen te doen maar als je niet vraagt lost dat niets op. Verwachting schept teleurstelling en je kunt niet van anderen verwachten dat ze aan jou wel zien/opmerken dat je het niet meer trekt. Als jij niks zegt, gebeurt er ook niks en dan ook nog een teleurgesteld zijn in de ander omdat die niks voor je doet……terwijl die van niks weet……wat doe je jezelf dan allemaal aan? Dus……….!!!

Voor meer informatie zie https://www.iqcoaches.nl/coach/henrike-maat-goor

0 vragen aan Maaike Haaiveld over haar  boek “Au, 't is me een stoornis” 

Kun jij een introductie geven van wie je bent? 

Hallo, ik ben Maaike Haaiveld, 54 lentes jong. Tot mijn 23ste heb ik in de provincie Groningen gewoond. Ik heb de opleiding tot vertaler aan de Rijks Universiteit Groningen gevolgd en daarna ben ik naar Spanje verhuisd om te gaan samenwonen met mijn Spaanse vriend, die ik vier jaar eerder had leren kennen toen ik in Spanje op vakantie was. We hebben samen twee zoons, waarvan de oudste een Autisme Spectrum Stoornis heeft.

Waarom wilde jij jouw verhaal aan het papier toe vertrouwen? 

Het was in eerste instantie niet mijn bedoeling om een boek te schrijven. Mijn psychologe heeft een jaar of vijf terug een keer tussen neus en lippen door gevraagd waarom ik geen boek schreef. Mijn eerste gedachte was meteen: dat lukt me nooit, maar ik ben haar opmerking nooit vergeten. De vraag bleef door mijn hoofd malen en toen begin 2020 de pandemie uitbrak, ben ik begonnen wat dingen op papier te zetten. Zo had ik wat te doen om de tijd te verdrijven. Ik pakte mijn dagboeken erbij en ben een samenvatting gaan maken. Toen ik klaar was, waren het over de duizend pagina’s. Dat vond ik veel teveel. Ik ben gaan schrappen om op ongeveer de helft uit te komen. In de tijd dat onze zoon op de basisschool zat en hij nog geen diagnose had, was er niet zo veel over ASS te lezen als nu. Wat nu nog ontbreekt, vind ik, is meer aandacht voor de ouders van zulke kinderen, want het is echt zwaar. Ik hoop met mijn boek meer begrip te kunnen krijgen voor deze grote groep mensen. 

Heb je al schrijfervaring opgedaan in de vorm van een blog of artikelen voor het uitbrengen van jouw eerste boek? En smaakt het nu naar meer? 

Ja, ik heb een auteursblog aangemaakt waarop ik regelmatig iets over de vorderingen van mijn boek post. Ik heb altijd graag geschreven. Als kind vond ik het al leuk om opstellen voor school te maken en toen ik wat ouder was, ben ik begonnen om een dagboek bij te houden. Gelukkig, want anders had dit boek nooit het licht gezien. Daar komt namelijk een groot deel van alle informatie vandaan.

En ja, het smaakt naar meer. Als dit deel goed verkoopt, volgt er nog een deel 2 en hopelijk 3.

Wat vinden jouw familieleden dat jij schrijft over de hele gezinssituatie? 

Aan de reacties te merken vindt iedereen het erg leuk. Mijn man is wat dat betreft was terughoudender. Ik heb over een aantal passages heel lang na moeten denken of ik ze zou laten staan en zo ja,  hoe ik ze  zou verwoorden, omdat het zo persoonlijk is. Maar aangezien het mijn bedoeling is om een zo compleet mogelijk beeld te geven van ons leven, horen in mijn ogen de minder leuke aspecten ook deels aan de orde te komen, omdat die een grote impact hebben op onze gezinssituatie. 

Hoe gaat het momenteel met jouw kinderen op school? 

De oudste is na zijn eerste ziekenhuisopname in 2017 niet meer naar school geweest, omdat de situatie zich telkens verder compliceerde, maar daarover meer in deel 2 en vooral 3.

Wat vind jij het leukste aan ASS en wat heeft het jou gebracht?

Die andere kijk op dingen en het alles letterlijk opvatten kan tot heel leuke, onverwachte situaties leiden. 

Het heeft mij geleerd meer geduld te hebben, al vind ik mezelf nog steeds erg ongeduldig. Ook heb ik (nog meer) respect voor mensen die zich inzetten om andere mensen te helpen. 

Logische vervolgvraag: en het lastigste? 

Ik heb vooral veel moeite met de noodzaak van vaste patronen. Spontaan iets doen (of niet doen) is geen optie. Wat ook erg lastig is, is om niet boos te worden en om op dezelfde lijn te zitten als mijn man. We willen niet alles in het bijzijn van onze zoon bespreken, maar meestal gebeurt dat wel omdat je verder moet. Er doen zich zoveel lastige situaties voor dat je niet precies weet hoe je moet handelen en dan wil ik zus doen en mijn man zo, waarop een discussie volgt die je niet tot later kan uitstellen. 

Verder vind ik het ook erg vermoeiend dat je aldoor alles tig keer moet uitleggen en herhalen. Even gezellig kletsen is er niet bij.

Waar word jij blij van of krijg je energie van?

Ik vind het heerlijk als mijn zoon toenadering zoekt en ineens mijn arm of been begint te aaien of om een knuffel komt vragen. 

Als afsluiter: wat is jouw tip aan ons, de moeders/verzorgsters met een kind met een ondersteuningsbehoefte? 

Ik zou zeggen: geduld en laat vooral nooit merken dat je boos bent. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ga er altijd van uit dat geen twee personen hetzelfde zijn. Iedereen is verschillend, iedereen heeft zijn eigen behoeftes, al wijken ze nog zo ver af van de jouwe. 

https://maaikehaaiveld.auteursblog.nl/artikel/16543